امام در آن بخش از مسایلی که مربوط به کل جامعه روحانیت و حوزه های دینی می شد، فرزندشان را یک طلبه حساب می کردند به همان اندازه به فرزند خود شهریه می دادند که طلاب دیگر شهریه می گرفتند، و به همان اندازه در رفع نیاز زندگی فرزندشان تلاش می کردند که در رفع نیاز دیگر طلاب کمک و مساعدت می کردند. امام فرزندشان را به مثابه یک طلبه و روحانی که در جمع دیگر روحانیون در حوزه های علمیه اشتغال داشتند به حساب می آوردند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 312.
راوی: حجه الاسلام دعایی.