امام هیچگاه در برابر دشمنان اسلام کرنش و تواضع نکرد بلکه همیشه سعی کرد عزّت اسلامی خویش را به آنان نشان بدهد. زمان نخست وزیری امینی بود که آمده بود قم برای دیدار با علماء. نزدیک غروب بود که بنا شد بیاید خدمت امام. در منزل امام من بودم و آقای محمدی گیلانی و آقای پسندیده و عده ای دیگر. امام فرمودند: شما آقایان باشید زیرا نمی خواهم جلسه خصوصی باشد. قبل از اینکه امینی بیاید. امام از اتاق بیرون رفتند بعد از آنکه امینی آمد داخل اتاق و نشست، امام آمدند تا اینکه مجبور نباشند به امینی احترام بگذارند. امام با همۀ ایادی ظلمه این گونه برخورد می کردند. از جمله در مجلس فاتحه ای که برای آقای حکیم در نجف گرفته بودند استاندار و عده ای دیگر از طرف رژیم بعث برای شرکت در مجلس آمدند و امام جلوی پای آقایان بلند نشدند و در مجلس فاتحه مرحوم شهید آقا مصطفی هم همین برخورد را با آنان داشت و این در حالی بود که امام در برابر یک طلبه و مردم عادی کمال تواضع را می نمود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 47.
راوی: حجه الاسلام توسلی.