بعد از اینکه این لایحۀ انجمنهای ایالتی و ولایتی را حکومت عَلَم تصویب می کند و مورد اعتراض قرار می گیرد آقایان هم هر کدام به نوبۀ خودشان یک اعلامیه ای می دهند و یک اعتراضی می کنند از جمله حاج آقا روح الله در قم از بهترین مدرسینی بود که هم شاگردهایش شاگردان خوبی بودند هم معروف بودند به کسانی که باتقوا هستند، یعنی شاگردها اکثراً شاگردهای باتقوایی هستند و مورد علاقۀ اکثر طلاّب حوزه هم بودند. از مجتهدین و مدرسینی بودند که بعد از فوت آقای بروجردی حاضر نشدند که رساله شان را چاپ بکنند. من یادم هست وقتی که آقای بروجردی فوت کرد ما رفته بودیم قم، یک عده ای هم از امامزاده قاسم شمیران آمده بودند با آن پیشنمازشان (حاج آقا حسین رسولی) وقتی که از او سوال کردند که به نظر شما کی الآن اعلم است و ما از کی باید تقلید کنیم؟ گفت اگر حمل بر بعضی چیزها نکنید من اعلمتر از حاج آقا روح الله سراغ ندارم. البته آن جمعی که آنجا نشسته بودند این حرف برایشان جا نیفتاد، چون که نه اهل علم بودند و نه حاج آقا روح الله اسمی داشت که مثلاً کسی شناخته باشد ایشان را. تا اینکه در جریان اعلامیۀ راجع به انجمنهای ایالتی و ولایتی، خوب اعلامیه ای که ایشان می داد هر کس می خواند یک مقدار اثر می گذاشت روی آن. خوب، می گذاشت پهلوی یکدیگر، یک اعلامیه آقای گلپایگانی داده، یک اعلامیه شریعتمداری داده، یک اعلامیه هم فرض کن آقای نجفی داده، یک اعلامیه خوانساری داده، یک اعلامیه هم حاج آقا روح الله داده، اصلاً متنش، کلماتش، گفتارش اینها همه اش فرق داشت. با دادن این اعلامیه ها حاج آقا روح الله خرده خرده توی مردم کوچه و بازار هم یک مقدار آشنایی پیدا کرده، و جا افتادند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 59.
راوی: ندارد.