در سال 1342 بعد از آنکه علمایی که دستگیر شده بودند از زندان آزاد شدند همگی در منزل آقای جم در قلهک مستقر شدند. روزی نعمت الله نصیری که در آن وقت سرلشکر بود با نامه ای از دربار که آنرا در سینی گذاشته بود و روی آن حوله ای کشیده بود با کسب اجازه وارد اتاق شد و نامه را در مقابل حضرت آیت الله خمینی گذاشت. آقا فرمودند: چیست؟ نصیری پاسخ داد: نامه. آقا گفتند: از چه شخصی است. نصیری گفت: از شاه. امام فرمودند: سوال می کنم. نصیری گفت: بفرمایید. فرمودند: نویسندۀ نامه مسلمان است یا غیر مسلمان؟ گفت: به طور قطع مسلمان است. فرمودند: به معتقدات مذهبی علاقه مند است یا نه؟ گفت: بله. فرمودند: در امور دینی مقلِّد است یا مقلَّد؟ گفت: مقلِّد است. فرمودند: چون من مرجع تقلید هستم لذا باید او از من تبعیت کند نه من از او. روی این اصل دست به نامه نزدند معلوم نبود که در نامه چه هست؟ همان وقت موضوع پول مطرح شد که مقداری پول در اختیار آقا بگذارند که کاری به کار دستگاه نداشته باشند. فرمودند: من ده برابر پول را می دهم تا او رفع شرّ، بکند. گفت: از کجا چنین وجهی را تامین می فرمائید؟ فرمودند: به نمایندگان خود در تمام شهرستانها قراء و قصبات و بخشها می گویم به مردم اعلام کنند هرکس با شاه مخالف است یک تومان بدهد. بنابراین ظرف یک ساعت بیست میلیون تومان جمع می شود بدون اینکه تحمیلی به بودجه مملکت بشود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 98.
راوی: معین الدین اسلامی.