هر زمان که امام علیه شاه سخنرانی می کردند، فوراً در نجف جار و جنجالی به راه می افتاد و برچسب تازه ای به امام و یارانش زده می شد. همه این کارها به نیت سرگرم کردن امام به مسائل داخلی انجام می شد تا ایشان را از مبارزه با شاه بازدارند. اما امام به کشمکشهای داخلی سرگرم نشدند. هر چه واپسگرایان و عناصر مشکوک بیشتر به ایشان تهمت زدند و ناسزا گفتند، امام لبهٔ تیز حمله های خود را بیشتر متوجه رژیم شاه کردند. بطور کلی دربارهٔ برخورد امام با روحانیون نجف باید گفت که امام از روزی که به نجف وارد شدند تا روزی که از آنجا هجرت کردند هرگز به مقابله و معارضه با روحانیون نجف برنخاستند و علی رغم اذیت و آزار آنان، کمال محبت را در برخوردهایشان با آنها داشتند. امام حقوق طلبه های حوزهٔ نجف را که مجموعاً از ماهی صد تومان تجاوز نمی کرد برای نخستین بار در تاریخ حیات این حوزه به قریب دو هزار تومان در ماه رساندند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 193.
راوی: حجه الاسلام روحانی.