از همان اول در امام خصوصیاتی دیده می شد که در هیچ یک از علما دیده نمی شد. از جمله وقتی در زمان آقای بروجردی دو سه نفر از ایران در کنفرانس وین شرکت کرده بودند که یکی از آنها روحانی، به نام سید علی اکبر برقعی بود، توده ای ها از آمدن برقعی به قم خیلی سوء استفاده نمودند و علیه اسلام و روحانیت و مسلمین تظاهراتی کرده بودند. آقای بروجردی برای حل این مساله در قم، امام را به عنوان نمایندۀ خودشان معرفی کردند. امام پیشنهاد کردند آقای برقعی باید از قم برود و او به یزد تبعید شد. امام در زمان مرجعیت آقای بروجردی درکارها اظهارنظر نمی کردند. البته در مسائل حساس تذکراتی به ایشان می دادند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 22.
راوی: حجه الاسلام امام جمارانی.