امام از همان ابتدا از هر کاری که شائبه شهرت طلبی و مقام خواهی داشت اجتناب می ورزید. به عنوان مثال اجازه نمی داد کسی پشت سرش راه برود. اگر شاگردی اشکالی داشت و می آمد تا در بین راه از ایشان سوال کند، امام می ایستاد و اشکال را پاسخ می داد، بعد هم به او می گفت: «بفرمایید بروید».
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 126.
راوی: آیت الله محمدی گیلانی.