اگر امام ملاحظه می کردند که محصل علوم دینی به درس علاقه مند است و اشتغال به تحصیل دارد، در حد توان، به هر نحو ممکن به او کمک می کردند. چه آن طلبه در قم باشد یا در شهرستانهای دیگر، و خواه آن طلبه را بشناسند یا نشناسند؛ اگر حس می کردند که آن طلبه به خاطر اشتغال به تحصیل و یا ...، نمی تواند دنبال پول برود، به صورتهای مختلف به او کمک می کردند. یا از طریق وکلا و نمایندگانشان یا توسط مقلدینی که برای ایشان پول می آوردند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 130.
راوی: حجه الاسلام حسن ثقفی.