بعد از فوت مرحوم آیت الله حکیم یکی از نمایندگان ایشان در یکی از شهرهای ایران به امام در نجف نامه ای نوشت و اجازه وکالت خواست که بعد از آقای حکیم وکیل ایشان باشد. امام هم یک اجازۀ معمولی برای او نوشتند و فرستادند. آن آقا به این مقدار اجازه قانع نبود و می خواست وکیل امام در آن استان باشد. حتی مرحوم حاج آقا مصطفی وساطت می کرد که ایشان صلاحیت این کار را دارد، ولی امام نمی پذیرفتند و فرمودند نه این مقدار که من اجازه نوشته ام کافی است. بعد آن آقا نامۀ تهدید آمیزی به امام نوشت که اگر این وکالتنامه را به من ندهید من به مردم می گویم که از تقلید شما برگردند. امام در جواب ایشان نوشتند اگر یک همچو خدمتی به من بکنید من از شما تا روز قیامت ممنون می شوم. چون بار مسئولیت من، اگر مردم از تقلید من برگردند سبک می شود.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 158.
راوی: حجه الاسلام ایروانی.