بعد از درگذشت مرحوم آیت الله حکیم، شب از بلندگوها اعلام کردند که آقای حکیم فوت کرده است. چون فصل تابستان بود آن شب امام پشت بام بودند. یکی از برادران گفت متوجه شدم صدای گریه می آمد و دیدیم که امام نشسته و گریه می کند. روز بعد امام فرمودند همه را جمع کنید و به آنها بگویید در هیچ مجلسی شما حق ندارید از من دفاع کنید و اسم مرا بیاورید، گرچه سیلی به گوش مصطفی بزنند و اگر به من بد بگویند باز شما چیزی نگویید. امام به ما اینطور فرمودند حتی حاضر نبودند برای مرجعیت ایشان تبلیغ بشود و در همان ایام افرادی از موصل و کرکوک خدمت امام می آمدند و می گفتند ما از چه کسی تقلید کنیم؟ ایشان می فرمود از چه کسی تقلید می کردید؟ آنها می گفتند ازآقای حکیم. امام می گفتند: «به رای آقای حکیم باقی باشید» این خیلی عظمت می خواهد که اشخاصی پیش یک مرجع بیایند و آن مرجع اینگونه بگوید.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 166.
راوی: حجه الاسلام ناصری.