هفته سوم بعد از وزارتم، در یک جلسه هیئت دولت از 24 وزیر 19 نفر حضور داشتند. یک موضوع اقتصادی؛ همین دولتی، ملتی مطرح شد. وقتی که رای گیری کردند، نه در موافق ها رای دادم، نه در مخالف ها. 9 نفر موافق بودند، 9 نفر مخالف. آقای موسوی پرسید:« شما رای نمی دهی؟» گفتم:« اگر رای من مهم است، جلسه بعد رای گیری کنید.» از همان جا به جماران رفتم. خدمت حضرت امام عرض کردم:« سواد کلاسیک من دیپلم است، اما کتاب زیاد خوانده ام. هرچه اقتصاد می دانم یا پای منبر بوده یا از رساله مراجع و کتاب های اسلامی است؛ اقتصاددان سنتی هستم. برای من نظر شما مهم است. الان در دولت بحث مالکیت دولتی ملتی مطرح شده و رای من تعیین کننده است. سوال بنده از شما این است که صنعت، کشاورزی و تجارت باید دست دولت باشد یا مردم؟» امام گفتند:« کشاورزی، مسکن، صنعت، و تجارت را به دست مردم بدهید.» مسکن در سوال من نبود و امام آن را اضافه کردند. پرسیدم:« تا چه حد باید به دست مردم بدهیم؟» فرمودند:« باید همه اش را به دست مردم بدهید. دولت نظارت بکند، قانوان بگذارد، هدایت بکند، و کنترل کند.»
منبع: برای تاریخ میگویم، خاطرات، جلد یک، صفحه 309.
راوی: محسن رفیق دوست.