بسم الله الرحمن الرحیم
از شهیدان ارجمندی که خداوند تعالی در شان آنان کلمه بزرگ اَحْیاء عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ «1» را فرموده است، بشری قاصر مثل من چه تواند گفت. آیا بار یافتن نزد خداوند و ضیافت مقام ربوبی از آنان را میتوان با قلم و بیان و گفت و شنود توضیح داد؟ آیا این همان مقام فَادْخُلی فی عِبادی وَ ادْخُلی جَنَّتی «2» نیست که حدیث شریف بر سید شهیدان و سرور مظلومان منطبق نموده است؟ آیا این جنت همان است که مومنان در آن راه دارند، یا لطیفه الهی آن است؟ آیا این بار یافتن و ارتزاق نزد رب الارباب همان معنی بشری آن است، یا رمزی الهی و والاتر و فوق برداشت بشر خاکی؟
بارالها، این چه سعادت عظیمی است که نصیب بندگان خاص خود فرمودی که ما از آن محرومیم. اکنون من به مادران و پدران مربی این بندگان خاص خدا و همسران و بازماندگان این عزیزان به جای تسلیت، تبریک عرض میکنم. یا لَیْتَنی کُنْتُ مَعَهُمْ فَاَفُوزَ فَوْزاً عَظیماً. «3» و السلام علی عباد الله الصالحین.
روح الله الموسوی الخمینی
تهران، جماران
تجلیل از مقام شهیدان
خانوادههای شهیدان
جلد ۱۷ صحیفه امام خمینی (ره)، صفحه ۱۳۵
«۱»- بخشی از آیه ۱۶۹ سوره آل عمران:« وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوُا فی سَبیلِ اللَّهِ امْواتاً بَلْ احْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرزَقُونَ» آنان را که در راه خدا کشته شدند، مردگان مپندارید، بلکه زندگانی هستند که نزد پروردگارشان روزی میخورند«۲»- سوره فجر، آیه ۲۹ و ۳۰:« و در زمره بندگان من داخل شو، و به بهشت من درآی»«۳»- بخشی از آیه ۷۳ سوره نساء:« کاش با شما بودم تا بهرهمند میشدم به بهرهای بزرگ»
امام خمینی (ره)؛ 20 آذر 1361