نامه [به آقای سید موسی صدر؛ مسائل اخلاقی]

بسمه تعالی‌
خدمت جناب مستطاب سیدالاعلام و حجت‌الاسلام آقای صدر- دامت برکاته‌
8 شهر ذی‌القعده 94
به عرض عالی می‌رساند، مرقوم محترم که تتمه مرقوم دیگر بود واصل، ولی اصل مرقوم نرسیده. از سلامت جنابعالی و مجاهدات شما در راه حقوق شیعه و کوتاه کردن دست ستمکاران متشکر شدم. امید است خداوند تعالی امثال جنابعالی را برای ما حفظ فرماید و ترقیات روزافزون نصیب فرماید که قوای جوانی را در راه واهب العطایا صرف فرمایید و سرمایه‌های ... «1» را مبدل به سرمایه باقی نمایید. آنچه پیش ما است از شئون طبیعت از دست خواهیم داد و بُرد با آنها است که زایل را فدای لایزال نمودند و به نعمتهای لایزال نایل شدند؛ قیل ارجعوا ورائکم فالتمسوا نورا «2» گویا ورای همین عالم طبیعت است که در آن می‌شود تحصیل نورانیت کرد و با رفتن از اینجا رجوع محال و تحصیل ممتنع است. از خداوند تعالی توفیق برای طبقه جوان که نور فطرت مثل ما پیرها در آنها خاموش نشده، خواهانم و از جنابعالی امید دعای خیر دارم برای حُسن عاقبت که این چند نفس که باقی است صرف لا یعنی نشود مثل آنچه گذشته است. در جواب مرقومات شریفه بعض مطالب گفته‌ام که تذکر داشته. والسلام علیکم و رحمهالله.
روح‌الله الموسوی الخمینی‌