اکثرا به بچه ‏ها نگاه می‏‌کنم

امام خیلی با عاطفه و مهربان بودند، خصوصا نسبت ‏به بچه‏‌ها خیلی علاقه‏‌مند بودند.با یک بچه کوچک مثل همان بچه رفتار می‏‌کردند.حتی می‏‌گفتند: «من وقتی در حسینیه می‏‌روم اکثرا به بچه‏‌ها نگاه می‏‌کنم.» گاهی اوقات که می‏‌دیدند بچه‏‌ها در اثر فشار جمعیت و گرما ناراحت می‏‌شوند، می‏‌گفتند: «من خیلی ناراحت می‏‌شوم که این‌ها را در این شرایط به حسینیه می‏‌آورند.اینها صدمه می‏‌خورند و اذیت می‏‌شوند.» امام، بچه‏‌های شهدا را اگر نگویم از بچه‏‌های خودشان بیشتر می‏‌خواستند ولی در حد آنها دوست داشتند. «1»