علاقه امام به اهلبیتعلیهم السلام وصف ناشدنی است; امام عاشقآنهااست. عاشقی که تا صدای یاحسین بلند میشود، او بیاختیاراشک میریزد. امام با اینکه در برابر مصیبتها صابر است و حتیدر برابر مشکلاتی چون شهادت حاج آقا مصطفی اشک نمیریزد اما بهمجرد اینکه یک روضهخوان بگوید: «السلام علیک یا اباعبدالله»، قطرات اشک از دیدگانش فرو میچکد; و این واقعا علاقه کمینیست; ودر همان مواقعی که بسیاری از شبهروشنفکران قبل از انقلاب بهعزاداری و سینهزنی میتاختند و اگر این فرهنگ رشد پیدا میکرد،آثاری از شعائر اسلام باقی نمیماند و ما را از درون بیمحتوامیکرد. امام شدیدا به ترویج همان سنتهای دیرینه عزاداریمیپرداخت و مردم را به برگزاری هرچه باشکوهتر عزاداریهایاهلبیتعلیهم السلام سفارش میکند. «1»
زیارتهای امام(ره)
«۱»- محمدعلی انصاری
زیارتهای امام(ره)؛ 27 دی 1393