طلبه جوان

نیمه شب بود و هوا سرد و برفی. روح اللهِ جوان، نیمه های شب از مدرسه دارالشفا به مدرسه فیضیه می رفت. سپس با سنگی یخ حوض مدرسه را می شکست و با آب سرد وضو می گرفت. در تاریکی شب در مَدرَس مدرسه در زیر نور ضعیف فانوس به نماز شب می ایستاد، چند ساعت بعد به مسجد بالا سر می رفت و در نماز جماعت حاج آقا ملکی تبریزی، استاد عرفان و اخلاقش شرکت می کرد.«1»