آقایان بفرمایند بروند

از خصایص امام این بود که هرگز دوست نداشتند در معابر عمومی طوری ظاهر شوند که عده‌ای دور و بر ایشان را بگیرند. تا آنجا که ممکن بود سوالات طلبه‌ها را در خانه‌شان جواب می‌دادند. وقتی که از کلاس درس خارج می‌شدند، مسیر خلوتی را که عمدتاً کوچه‌های منتهی به منزل بود، انتخاب می‌‌کردند و به منزل می‌آمدند. بارها دیده می‌شد که بعد از درس عده‌ای از آقایان که دوست داشتند همراه امام حرکت کنند، به دنبال ایشان راه می‌افتادند اما وقتی امام متوجه حضور آقایان می‌شدند می‌ایستادند و می‌گفتند: «آقایان بفرمایند بروند» «1»