نامه به آقای سید احمد خمینی (شهریه طلاب)

بسمه تعالی‌
فرزند عزیزم، ان شاء الله سلامت و موفق باشید؛ ماها بحمد الله سلامت هستیم. از اصفهان نوشته بودند که یک نفر آمده برای شهریه وجه خواسته است. شما می‌دانید این نحو امور، مخالف رویّه این جانب است؛ ما حواله نموده بودیم، دیگر محتاج به این معانی نبوده. امید است ان شاء الله اشتغالات شما به درس و بحث و تهذیب اخلاق بیش از پیش باشد. و السلام علیکم.
پدرت‌
کاغذی که به وسیله آقا علی نوشته بودید رسید؛ راجع به شهریه منافاتی بین کاغذ من و آنچه واقع شده است نیست. آقا رضا «1» بنا بود از دیبایی «2» بگیرد بفرستد پیش دانش «3» لکن از قراری که نوشته است محتاج به حواله نشده است و از موارد مربوط به خودم داده است. در ماه آتیه هم اگر در قم تامین شد محتاج به کسی نیست و اگر نشد و آقا رضا هم از مورد پدرش «4» تامین نکرد مراجعه به دیبایی شود و هر وقت احتمال دادید که محتاج شوید، مرقوم دارید که بنویسم تامین کنند. راجع به اختلافات آن دو آقا، من عاجز هستم، و نه وقت دارم نه حال، که به این حرفهای لا یعنی گوش کنم؛ من در این آخر عمر گرفتار به داخله و خارجه شدم. امید است ان شاء الله با رسیدن اجل، ختم این مطالب شود.