خط خوش

با داداش خوشنویسی کار می کرد. آن قدر خطشان شبیه هم شده بود که وقتی نصف کاغذ را روح الله می نوشت و نصفی را مرتضی، هیچ کس نمی فهمید این، دو تا خط است. «1»