متحیر ماندیم چه کنیم !

خوشبختانه ، مراجع ما موافقند. امروز، مراجع ما مثل مراجع دوران مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی نیستند که فقط به تدریس فقه و اصول راضی باشند. خاطره یی را مرحوم آقای تهامی رضوان الله تعالی می گفتند که همین نکته را ثابت می کند. ایشان می گفتند که جلسه یی با مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی برگزار کردیم و در آن جلسه مطرح شد که طلاب برنامه و نظام پیدا کنند و بعضی از علوم جدیده را بخوانند و زبان خارجی یاد بگیرند. ایشان هم اجمالا موافقت کردند و بنا شد طرحی فراهم بکنیم . جلسه ی دوم که خدمت ایشان رفتیم ، در اتاق بیرونی به انتظار نشستیم . ایشان از اتاق شخصی خود تشریف آوردند و در چارچوب در ظاهر شدند. ما بلند شدیم و احترام کردیم . ایشان در حالی که قبای دکمه نبسته بر تن داشتند، گفتند که من نمی خواهم بیایم بنشینم ؛ فقط خواستم نکته یی را به آقایان بگویم و آن این است که این پول و شهریه یی که من می دهم ، ملک من است و من راضی نیستم که کسی این سهم امام و شهریه را مصرف کند؛ در حالی که غیر از فقه و اصول چیز دیگری را در حوزه بخواند.
ایشان ، این مطلب را گفتند و در را بستند و رفتند. آقای تهامی می گفتند: ما همین طور متحیر ماندیم چه کنیم . ما آمده بودیم با ایشان ترتیبات دروس ‍ جنبی و کلام و تفسیر و اخلاق و زبان انگلیسی و امثال اینها را بدهیم و ایشان هم همین طور سرپا جوابمان را دادند و تشریف بردند.
البته ، آقا سید ابولحسن اصفهانی ، مرجع بزرگوار عالم شیعه است و حق فراوانی هم به گردن اسلام و تشیع و روحانیت و فقاهت دارد. ما به ایشان اعتراضی نداریم . تشخیص ایشان این بوده ؛ لیکن امروز مراجع این گونه نیستند. امروز، مراجع به ضرورتهایی که حوزه با آنها مواجه است ، آشنا هستند و برای آن که حوزه را - آن چنان که نیازمان است - سازماندهی بکنند، آماده اند. من این نکته از روی قراین تقریبا علمیه و از روی سوابق گذشته عرض می کنم . ما که آن وقتها در قم بودیم و افکار آقایان را از نزدیک می شناختیم ، می دانیم که الان خوشبختانه وضعیت گذشته وجود ندارد و مراجع ما الان با این برنامه ریزی و آینده نگری موافقند و در این زمینه ها همکاری و تدبیر و ابتکار عمل و پشتیبانی و عزم و تصویب و تاءیید را خواهند داشت. «1»