نامه به آقای سید احمد خمینی (چند تذکر درباره وکلای شرعی)

بسمه تعالی‌
14 ذی الحجه 1390
احمد عزیز،
ان شاء الله با سلامت و سعادت قرین باشید. مدتی است از مرقومات شما احساس می‌کنم که شما به طور ناآگاه تحریک شده‌اید که به اصطلاح خودتان وکیل تهران را محدود یا معذور دارید حتی مرقومات شما از این جانب هم تجاوز کرده و به کس دیگر هم نوشته‌اید و تحریک‌آمیز بوده است. شما آنچه من توجه دارم و تجربه کرده‌ام، تجربه ندارید و اشخاص را آن نحو که می‌شناسم نمی‌شناسید و اغراض مختلفه را نمی‌توانید به این زودی تشخیص دهید. من بیش از چهل سال است که با این اشخاص معاشر بوده‌ام. آنچه انتخاب کرده‌ام چه در نجف و چه در تهران پس از معاشرت طولانی بوده است و حتماً بدانید که هم راجع به یک نفر شخصِ علاقه‌مند موثر که در نجف است «1» دستهایی در کار است که به هر نحو شده است او را برنجانند و هم راجع به شخصی که در تهران است و من در بین دوستانم از او علاقه‌مندتر و صحیح تر سراغ ندارم. «2». شما مکرر مرقوم می‌دارید که باید وکلای بیشتری باشد، با آنکه وکیل منحصر نیست و اشخاص متعددی‌ هستند لکن علاقه‌مند جدی منحصر است و آن هم با دست خود ما می‌خواهند برکنارش کنند و همِّ اینها لطمه به این جانب است نه به آن اشخاص؛ اگر جایز بود شرعاً برای شما بعضی از امور را توضیح می‌دادم تا از خواب گران برخیزید. و من از شما توقع دارم که در موضوع شخص این جانب و از اوضاع مربوط به من با احدی مکاتبه نکنید و مشغول کار خودتان باشید. و آنچه لازم است به خود من بنویسید و اگر نقصی می‌بینید به غیر من حق ندارید بنویسید چون شما و طرف مکاتبه شما از اوضاع محیط ما درست مطلع نیستید و با صفای نفس به همه نگاه می‌کنید. و السلام علیکم.
از نصایح پدرانه ان شاء الله نمی‌رنجید
مرقوم مورخ سه بهمن، الآن واصل شد؛ که باز راجع به قضیه آقای آشتیانی مرقوم شده بود. باز از لحن تند شما معلوم می‌شود تحریک زیاد شده‌اید، شما بدانید که وکیل تهرانِ من خلاف صلاحِ من نمی‌کند، از ایشان استفسار نموده‌ام و منتظر جواب هستم. اما آمدن ایشان به قم بر خلاف صلاح نبوده. شما گاهی می‌گویید که عدم دخالت اصحاب شما صحیح نیست و گاهی می‌گویید دخالت آن آقا صحیح نیست اما اشخاصی که می‌خواهند آقای آشتیانی را برنجانند نمی‌شود ساکت کرد و من هم اهل اینکه هر روز به اشخاص کاغذ بنویسم و رفع نگرانی بکنم نیستم. شهریه قم وجود و عدمش اهمیت ندارد و من کسب آبرو از آن نمی‌خواهم بکنم و شما هم از این معانی نگران نباشید و ملتفت باشید با دست شما و طرف مکاتبه شما یک وقت دوستان صمیمی من از من نرنجند. اشخاصی که به شما مطالبی می‌گویند درست دقت کنید که با وسایطی ممکن است تحریک شده و بخواهند با دست خودتان مقاصد خودشان را انجام دهند. مع ذلک این مطالب موجب نیست که شما اگر مطلبی می‌شنوید به من ننویسید. به خود من مراجعه کنید و اگر صلاح دانستید کسانی که این نحو امور را می‌گویند مرقوم دارید.
از قرّه العین عزیزم امیدوارم که از نصایح من رنجیده خاطر نشود. و السلام علیک.