تلگراف به احمد حسن البکر درباره اخراج روحانیون ایرانی از عراق‌

بسم الله الرحمن الرحیم‌
حضرت آقای رئیس جمهور
پس از اهدای سلام با آنکه مامورین رسمی وعده تجدید اقامه علمای اعلام و محصلین حوزه علمیه را کراراً داده‌اند و علاقه شما را به حوزه‌های علمیه و علمای دین ابلاغ کرده‌اند، اخیراً به طور ناگهان و اسف‌آوری در خیابانها و بازارها متعرض اهل علم شده و با وضع اسفناکی آنها را جلب نموده و به آنها ابلاغ نموده‌اند که در یک هفته بروند برای خروجی.
این جانب با آنکه بنا نداشتم مزاحم شوم لکن احساس وظیفه می‌کنم و نظر شما را به تلگرافی که در 4 ذی القعده 1391 نموده و مصالح را تذکر داده‌ام جلب می‌کنم و اکنون نیز حسب وظیفه تذکر می‌دهم که مصلحت نیست حوزه بیش از یک هزار ساله نجف اشرف که برای فقه اسلام تشکیل شده و در قلع فسادهای اخلاقی و اجتماعی اثر بسزا دارد، در زمان ریاست شما منقرض شود؛ مصلحت نیست بیش از یک هزار نفر رجال علم، آزرده خاطر، به این نحو از مملکت شما رانده شوند و در بلاد منتشر شوند؛ مصلحت نیست که مراجع عظام و مشایخ محترم که دنبال این تسفیر «1» ممکن است هجرت کنند، از مملکت شما با این کیفیت خارج شوند.
خاطر شریف مستحضر است که فقهای اسلام و مراجع عظام چه منزلتی در قلوب مسلمین دارند. مصلحت نیست قلوب ملتها را در این زمان از دولت خود برنجانید و راه را برای تبلیغ بدخواهان باز کنید. این جانب احتمال می‌دهم که در این امر دستی از مخالفین دوست نما در کار باشد؛ من گمان ندارم فکر خیرخواهانه‌ای به این امر منتهی شده باشد.
فکر وحدت مسلمین و دولتهای اسلامی در راس برنامه زندگی این جانب است. من از اختلافات دولتهای اسلامی نگران هستم، من از واقعه‌هایی که به شکاف بین مسلمین و دولتهای آنها منتهی شود خائف هستم و نظر شما را به مفاسد حاصله از این عمل جلب می‌کنم و مقتضی می‌دانم دستور دهید متعرض حوزه مبارکه نشوند و اقامه آنها را چنانچه وعده کرده‌اند بدهند و به سایرین نیز اقامه دهند تا محصلین با دلگرمی به تحصیل و خدمت به اسلام و ممالک اسلامی مشغول باشند. و السلام علیکم.
13 شهر جمادی الثانی 1395
روح الله الموسوی الخمینی‌