ایمان به مردم

یک روز بعد از یک سخنرانی که امام مبالغی صحبت کرده بودند، ما خدمتشان شرفیاب شدیم. حقیقت این است که آدم نگران است از اینکه امام زیاد و بلند و با شور و هیجان صحبت کنند. ایشان از یک بیماری قلبی تازه برخاستند و آدم نگران می‌شود، طبیعی است، هرکسی توجه پیدا کند، نگران می‌شود. خدمتشان عرض کردیم که خوب است شما یک‌قدری این سخنرانی‌ها، این صحبت‌ها را کم کنید. لااقل اگر قرار است صحبت بفرمایید، طولانی صحبت نکنید، یک ربع ساعت مثلاً؛ نه سه ربع ساعت و یک ساعت که گاهی دیده شده در همین اواخر. ایشان فرمودند که من آرام صحبت می‌کنم. بعد فرمودند وقتی که عده‌ای از همین مردم، از همین عامه مردم اینجا می‌آیند، من نمی‌توانم نروم و برایشان صحبت نکنم. این ایمان به توده مردم است و بدانید که اگر این ایمانِ به توده مردم نبود، این انقلاب حالا حالاها پیروز نشده بود.

کتاب عبدصالح خدا؛ صفحه 155 و 156