حمله به مدرسه فیضیه

این چوبها را باید به سر من زده باشند‏ باید هر دو درب باز باشد‏ با پای برهنه می روم فیضیه‏ حتی یک دقیقه تاخیر نمی کردند امشب اینجا نمانید‏ فرزندان مرا کتک بزنند!‏ اگر اتفاقی افتاد‏ نفس مطمئنه‏ این باشد تا از فیضیه بر می گردم‏ خوابیدن شما اثری برای من ندارد‏ اینها خواهند رفت‏ والله من نترسیدم‏ حرفهایم را از بلندگوی صحن می زنم‏ آنچه مقدّر است به ما می رسد‏ می گویم ملت تکه تکه تان کنند‏ آماده همه چیز باشید‏ اینها خواهند رفت‏ هنیئاً لک‏ به شما تهنیت می گویم‏ نترسید شما ماندنی هستید‏ در خانه ام را باز گذاشته ام‏ این طلبه سید را به بیمارستان ببرید‏ پسر رضاخان گور خود را کند‏ خودشان آمدند و در را باز کردند‏ وظیفه را من تعیین می کنم‏ تنها امام او را نپذیرفت‏ می خواستم بدانم آنها چه داشته اند‏ بر من واجب است اعلامیه بدهم‏ شما را به جدّتان، مبادا کوتاه بیایید دست از مبارزاتم نخواهم کشید‏ قلب من برای سرنیزه های شما حاضر است‏ بروید به شهرستانها بگوئید‏ برای مدتی اطلاعیه ندادند‏ همین را می خواستم‏ خود مردم جنایات را دیده اند‏ بگوئید ریختند و زدند و سوختند‏ بعد از درس به فیضیه می روم‏ هر کس مقداری کمک کند‏ شما از شهر هستید و من از یک ده‏ به مساجد و تکایا سر می زدند‏ روز عاشورا می روم فیضیه‏ مداحان تهران را جمع کنید‏ دستور می دهم بیرونت کنند‏ بدبخت نکن‏ جلوی عمامه شان را گِل زده بودند‏ هنوز دیر نشده است‏ می گویم ملت تکه تکه تان کنند‏ فوراً در منزل را باز کنید‏ امام در منزل را باز کردند‏ من باید به فیضیّه بروم‏ حاضر نمی شدند کسی از ایشان محافظت کند‏ چه بهتر نماز بخوانیم‏ امشب همه بروید‏ متکی به خدا باشید‏ دستور می دهم گوش هایش را ببرند