مطلب مرتبط

ایستاده ایم!ایستاده ایم!سرنوشت فرزندان فاطمه سلام‌الله‌علیهاسرنوشت فرزندان فاطمه سلام‌الله‌علیهاوظیفه همگانیوظیفه همگانیقیام برای خداقیام برای خدا
شناسه مطلب صحیفه
نمایش نسخه چاپی

سخنرانی در جمع روحانیون و اهالی قم (توطئه‌های استعمار- مسئولیت علما)

قم، مسجد اعظم
فرا رسیدن عید نوروز 1342
توطئه‌های استعمار بر ضد اسلام- مسئولیت سنگین عالمان دینی
روحانیون، طلاب و اهالی قم‌
جلد ۱ صحیفه امام خمینی (ره)، از صفحه ۱۵۷ تا صفحه ۱۶۵

توضیح تاریخی

  • پس از برگزاری رفراندومِ شاه با عنوان «انقلاب سفید» در ششم بهمن 1341 و در شرایطی که رسانه‏ها داخلی و خارجی یکصدا شاه و انقلاب سفید او را می‏ستودند، نغمه‏های مخالفت با این همه پرسی از گوشه و کنار و در راس آنها از جانب امام خمینی بلند شد. امام طی نشست هفتگی با مراجع و علمای قم، خواهان در پیش گرفتن سیاست مشترک علیه رژیم شده و پیشنهاد دادند که در اعتراض به اعمال رژیم، نوروز 1342 عزای عموی اعلام شود. این پیشنهاد با استقبال وسیع شخصیت‏های حوزوی مواجه گردید و آنان نیز ضمن حمایت از امام، عید نوروز را عزای ملی اعلام کردند. پس از این حرکت، شاه در اقدامی با روحانیت اعلام جنگ نمود و مخالفان را به مرگ تهدیدکرد. این عمل محمدرضا پهلوی عکس العمل شدید امام را به دنبال آورد و ایشان طی سخنانی در 29 اسفند 1341 در جمع روحانیان، طلاب و مردم قم به افشاگری علیه رژیم پرداخته و بر موضع خود مبنی بر اعلام عزای عمومی در نوروز 42 پافشاری نمودند. ر.ک. سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی، www.irdc.ir

بسم الله الرحمن الرحیم‌

اعلام عزای ملی‌

امسال «1» ما عید نداریم و این عید را عزای ملی اعلام می‌کنیم، نه به خاطر اینکه مصادف است با شهادت حضرت صادق- سلام الله علیه؛ آن حضرت مقامش عالی و بلند است، ولادت و شهادتش موجب تحکیم و پیشرفت اسلام است. به قول سید بن طاوس- علیه الرحمه- برای شهادت [مثل‌] امام صادق باید جشن گرفت. «2»
ما در این عید عزاداریم برای مصیبتها و لطمه‌هایی که در این سال «3» به اسلام وارد شد، این سال، سال خوشی برای مسلمین نبود، سال خوبی برای روحانیت نبود. در این سال به اسلام تجاوز شد. علمای دین و روحانیون مورد اهانت قرار گرفتند، هتک شدند. در این سال استعمار توطئه‌هایی را علیه اسلام تدارک دید، عمال پلید استعمار به قرآن جسارت کردند، برای پایمال کردن احکام نورانی قرآن نقشه‌ها کشیدند، برنامه‌ها ریختند، طرحها دادند. اگر مسلمین بدانند که چه توطئه‌ها و نقشه‌هایی علیه عزت اسلام، سعادت ملتهای مسلمان و استقلال ممالک اسلامی در دست اقدام است، دیگر هیچ وقت عید نمی‌گیرند بلکه قیام می‌کنند به وظایف دینی که بر عهده دارند. وظیفه علمای دین، وظیفه ملتهای مسلمان سنگین است. همه وظیفه دارند که از اسلام دفاع کنند. در برابر توطئه‌ها بایستند و با آن مقابله کنند. آنها که در برابر خطرهایی که متوجه اسلام شده است قیام نکنند، مقابله نکنند و به دفاع برنخیزند، آنها در عداد مردگانند.

حوزه‌های علمیه، پایگاه دفاع از اسلام‌

روحانیت اسلام تا این لحظه از تاریخ حیات درخشان خود در خدمت اسلام و مسلمانها بوده و در راه دفاع از دین خدا و حقوق ملتها مجاهده و مبارزه کرده است و در مواقع لزوم مردم را متوجه خطرهایی کرده که علیه اسلام و استقلال کشورهای اسلامی مطرح بوده است و در برابر فشارها، قلدریها و تهدیدهایی که از جانب ستمکاران و حاکمان جائر بر روحانیت وارد شده عقب‌نشینی نکرده و سکوت را جایز نشمرده است و با ارعاب و تهدید از وظایف خود دست نکشیده و تسلیم جباران نشده است. روحانیان را با تهدید و قلدری نمی‌توان در برابر سلطه و قدرت ظَلمه و ستمکاران مرعوب کرد. روحانیان از سرنیزه جباران و جنایتکاران نمی‌ترسند و از وظایف خود دست نمی‌کشند. إِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنا اللهُ ثُمَّ استَقاموُا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَهُ الا تَخافُوا وَ لا تَحزَنوُا وَ اَبْشِروُا بِالْجَنَّهِ الَّتی‌ کُنْتُمْ توعَدوُنَ. «4» آنها که گفتند مربی ما خداست و سپس استقامت ورزیدند، ملائکه بر آنها فرود می‌آید، قلبهایشان را تسکین می‌بخشد و آنها را دلداری می‌دهد که مترسید و اندوهگین نشوید و شادمان شوید به بهشتی که وعده داده می‌شدید. پس برای چه بترسیم برای چه اندوهگین باشیم، اینها که آدم نیستند که ما از آنها بترسیم. ما را به چه تهدید می‌کنند اینها؟
روحانیت نباید از چیزی بترسد، روحانیت نباید از عربده‌کشیها، وحشیگریها و غوغای مشتی رجاله و اراذل وحشت کند. علما و روحانیان باید تا آخرین قطره خون‌ خود را در راه اسلام، در راه قرآن و در راه اعلای کلمه الله نثار کنند. اگر بناست- خدای نخواسته- اسلام نباشد، احکام قرآن نباشد، مذهب جعفری در کشور از رسمیت بیفتد، روحانیت اصلًا نمی‌خواهیم باشد، (در آن صورت) حوزه‌های علمیه نمی‌خواهیم وجود داشته باشد. ما حوزه‌های علمیه را می‌خواهیم برای حفظ اسلام، ترویج احکام الهی و قوانین قرآنی. اما اگر بنا باشد، دستگاه جبار، دین مقدس اسلام را از رسمیت بیندازد، احکام اسلام را از بین ببرد و قرآن را مهجور و منکوب کند، وجود حوزه‌های علمیه چه ثمره‌ای دارد و چه آثاری بر آن مترتب است؟ «5» آیا این حوزه‌ها را می‌خواهیم که فقط از ترتب بحث کند؟ «6» حوزه‌های علمیه باید زنده باشد و در برابر دشمنان اسلام چون کوه محکم بایستد و بخروشد. این حکومت فاسد همه قوای خود را برای ضربه زدن به اسلام و مردم مسلمان به کار گرفته است و بساط ظلم و جنایت خود را هر روز بیشتر گسترش می‌دهد. ما وظیفه داریم که در برابر این جنایتکاران بایستیم و سکوت نکنیم.
آیا در شرایطی که استعمار، قرآن مسلمانها را تحریف می‌کند ما ساکت باشیم؟! آیا در موقعی که دستگاه طاغی بر مدرسه علوم دینی هجوم می‌برد و اهل مدرسه را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد و اموال طلاب را غارت می‌کند و علمای اعلام را به زندان می‌برد، هتک می‌کند و مورد تهدید و تحقیر و اهانت قرار می‌دهد، ما ساکت باشیم؟ آیا ما ساکت باشیم در صورتی که علمای تهران حبس می‌شوند و هتک می‌شوند؟ آیا ما ساکت باشیم در حالی که علمای قم مورد شدیدترین اهانتها قرار می‌گیرند؟! به جرم اینکه می‌گویند «ربنا الله»، مربی ما امریکا نیست، مربی ما انگلیس نیست، مربی ما اسرائیل نیست، مربی ما خداست.

خوابهای خطرناک‌

جرم علما و روحانیون این است که از اسلام دفاع می‌کنند، از احکام قرآن دفاع‌ می‌کنند و رودرروی جباران و ستمکاران می‌ایستند و بر سرشان فریاد می‌زنند که تجاوز به احکام الله نکنید، سنن الهی را بازیچه دست خود قرار ندهید. شما هرگز نمی‌توانید احکام خدا را تغییر دهید و چنین حقی ندارید. احکام الهی حق انبیا است که آن را از جانب خداوند متعال برای سعادت بشر آورده‌اند و علمای اعلام وظیفه دارند آن را حفظ کنند و آن را برای ملت بیان کنند. ما قانون الهی داریم و نیازمند قانون ظلمه و دولتهای دست نشانده نیستیم. آنها می‌خواهند قوانین اسارتبار اربابان خود را در کشور ما اجرا کنند. ما می‌دانیم آنها چه نقشه‌های شومی در سر دارند. ما می‌دانیم دستهای خیانتکار عوامل استعمار می‌خواهند بر ضد قرآن قوانینی وضع کنند و اسلام را از رسمیت بیندازند و قرآن را در کنار کتابهای ضاله قرار دهند.
ما می‌دانیم که دستگاه جبار چه خوابهای خطرناکی برای اسلام دیده است که می‌آید شرط مسلمان بودن را از انتخاب‌کننده و انتخاب شونده حذف می‌کند، برای اینکه راه را برای نفوذ طایفه ضاله باز کند و آنها را بر مقدرات ملتهای مسلمان و کشورهای اسلامی مسلط سازد. ما صدای شیطانی آنها را در گوشه و کنار این مملکت بارها شنیده‌ایم که گاهی صراحتاً و گاهی تلویحاً مزمزه می‌کنند که ما اسلام را نمی‌خواهیم، اسلام مال عربهاست. این سخنان کینه‌توزانه آنهاست نسبت به شریعت محمدی- صلی الله علیه و آله- و ما از این گونه گفتار کفرآمیز و رسوا، به ماهیت ضد دینی آنها بهتر پی می‌بریم و بهتر آنها را می‌شناسیم. آنها عمال استعمارند، آنها ایادی بیگانگانند، آنها برای ریشه کن کردن اساس اسلام بر کشور ما مسلط شده‌اند. ما سالیان درازی شاهد اعمال جنایتبار آنها بوده‌ایم. ما وظیفه داریم ملت را بیدار کنیم و این نکات را به مردم برسانیم تا اتمام حجت شده باشد.

انگیزه مخالفت با تصویبنامه انجمنهای ایالتی و ولایتی‌

ای مسلمانان عالم! بدانید در جریان تصویبنامه انجمنهای ایالتی و ولایتی علت مخالفت علمای اسلام قضیه شرکت زنان در انتخابات نبود، این قضیه ناچیزتر از آن بود که آن قیام عمومی را به همراه داشته باشد. مساله این بود که علما و روحانیون دیدند که دستگاه جبار می‌خواهد با کیْد شیطانی اسلام را قلب کند و اوضاع را به عقب برگرداند.
آیا در چنین شرایطی که آنها قوانین مقدس اسلامی را بازیچه دست خود قرار داده‌اند ما ساکت بنشینیم و اعتراض نکنیم و نگوییم که چرا وعاظ و خطبای اسلام را تحت فشار قرار می‌دهند؟ چرا صدای مبلغین اسلام را خفه می‌کنند؟ چرا چاپخانه‌ها را تحت سانسور قرار می‌دهند و از چاپ و نشر نوشته‌های اسلامی جلوگیری می‌کنند؟ چرا آزادی مطبوعات را سلب می‌کنند؟
اینها به نام امام صادق- سلام الله علیه- می‌خواهند با مکتب آن حضرت مقابله کنند. به نام امام صادق می‌خواهند احکام مقدس قرآن را از بین ببرند و تعالیم درخشان آن را ریشه کن کنند. آنها در کنار شعار احترام به مقام حضرت صادق، از تساوی حقوق زن و مرد دم می‌زنند. تساوی حقوق زن و مرد یعنی قرآن را زیر پا گذاردن؛ یعنی مذهب جعفری را کنار زدن؛ یعنی قرآن را مهجور کردن و به جای آن کتابهای ضاله قرار دادن، یعنی دخترها را به سربازخانه‌ها کشانیدن و سایر کارهایی که نوامیس اسلام و مسلمین را به خطر تهدید می‌کند.
این تساوی حقوق زن و مرد و ملحقات آن از نظر بیست میلیون نفوس ایرانی مردود، و محکوم است. مع ذلک با زور و سرنیزه، با فشار و با آتش گلوله می‌خواهند آن را بر ملت ما تحمیل کنند. اگر این فشارها از ناحیه انگلیس یا امریکاست به ما بگویند تا ما خودمان با آنها برخورد کنیم. اگر الزامات بین المللی است باز هم به ما بگویند تا فکر دیگری بکنیم. این دولتهای غیر قانونی از جان ما چه می‌خواهند؟ این نخست وزیر خبیث بیسواد «7» از جان این مردم چه می‌خواهد؟ چرا نمی‌رود به دنبال کارش تا یک نفر فهمیده و با سواد که غمخوار این ملت باشد بر سر کار آید؟
آیا ما ساکت باشیم و حرفی نزنیم در حالی که آنها به مدرسه فیضیه می‌ریزند، در و پنجره‌ها را می‌شکنند، طلاب را کتک می‌زنند و اموالشان را غارت می‌کنند «8» علمای تهران را به زندان می‌برند، در قم به مغازه‌ها حمله می‌کنند، در مغازه را می‌شکنند و مال مردم را می‌برند؟ این بدبختها خیال می‌کنند با زدن یک عده مردم بی‌سلاح و طلاب بیگناه فتح هندوستان کرده‌اند و مملکت را در سطح ممالک راقیه دنیا قرار داده‌اند!

من در کمین آنها ایستاده‌ام‌

دستگاه جبار بداند که اگر بخواهد به اسلام تجاوز کند و احکام کفر را در بلاد اسلامی جاری سازد، من در کمین آنها ایستاده‌ام. من تا آخرین لحظه‌های زندگی‌ام از نوامیس اسلام و مسلمین دفاع می‌کنم. من به حکم اسلام که به ما دستور جهاد و مقابله داده است در برابر خیانت به اسلام دست روی دست نمی‌گذارم و ساکت نمی‌نشینم. اگر می‌خواهند راحت باشند بیایند مرا که مزاحم هستم از این کشور تبعید کنند. تا من هستم نمی‌گذارم قوانین مخالف اسلام تصویب و اجرا شود؛ تا من هستم نمی‌گذارم که دستگاه جبار استقلال این ملت را بر باد دهد.
ملت اسلام نیز بیدار و نسبت به دین و آیین خود حساس و پایبندند. به علمای خود علاقه‌مندند؛ پشت سر علمای اسلام ایستاده‌اند و مسلماً در برابر خیانت به اسلام و قرآن ساکت نمی‌نشینند و اجازه نمی‌دهند که جباران و ستمکاران هر چه می‌خواهند بر سر اسلام بیاورند و دستهایی را که به حریم قرآن دراز شود قطع می‌کنند.

دعوت به فداکاری و پایداری‌

شما آقایان روحانیون نیز باید هوشیار باشید. شما مسئولید که حقایق را با مردم در میان بگذارید و به اقشار مختلف ملت برسانید که چه نقشه‌ای علیه اسلام و استقلال مملکت کشیده‌اند و چه ضربه‌هایی می‌خواهند بر اسلام وارد کنند. در برابر زور و فشار طاغیان خضوع نکنید، تسلیم نشوید، صفوف خود را فشرده تر کنید. مردم زنده‌ای باشید. در برابر حوادثی که پیش می‌آید استقامت داشته باشید و از آنهایی باشید که خداوند در حقشان فرمود: ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه الّا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنه التی کنتم توعدون. خداوند ملائکه بر شما فرو می‌فرستد و قلبتان را آرامش می‌بخشد که از کشته شدن و اعدام شدن نگران نشوید. جایگاه ابدی شما «جنات عدن» است که وُعِدَ المتقون. «9» روز خوشی و سعادت ما روزی است که از این دنیای آلوده و انباشته از درد و رنج و بلا راحت شویم. عید ما و روز سعید ما در شهادت است. زندگانی در این روزگار برای مسلمین خوش و گوارا نیست. ما زندگی در سایه حکومت جباران و ستمکاران را نمی‌خواهیم و برای همه گونه حوادثی آماده‌ایم. شما هم باید آماده باشید، اگر واقعاً روحانی هستید نترسید، نگران نشوید، قلبتان را محکم کنید. خود را آماده کنید برای کشته شدن، خود را آماده کنید برای زندان رفتن، خود را آماده کنید برای سربازی رفتن، خود را آماده کنید برای ضرب و شتم و اهانت، خود را آماده کنید برای تحمل مصایبی که در راه دفاع از اسلام و استقلال برای شما در پیش است. کمربندها را محکم ببندید برای حبس، برای تبعید، برای سربازی رفتن، برای ناسزا شنیدن، نترسید و مضطرب نشوید. به من اگر فحش می‌دهند شما چرا غصه می‌خورید؟ شما چرا نگران می‌شوید؟ چرا کاغذها را جمع می‌کنید؟ «10»

پیشینیان اسلام، زجرها و رنجها کشیدند

مگر من از حضرت امیر- علیه السلام- بالاتر هستم؟ معاویه چند سال در بالای منبر به علی فحش داد و آن حضرت صبر کرد. مگر حضرت علی غیر از این حرفی می‌زد که ما می‌زنیم؟ ما می‌گوییم احکام قرآن باید در مملکت ما عمل شود. آن حضرت هم همین را می‌فرمود. مگر شما از اصحاب حضرت امیر بالاتر هستید که جان خود را در راه دین می‌دادند؟ پیشینیان ما، بزرگان دین ما و ائمه معصومین- علیهم السلام- در راه دفاع از اسلام هتک شدند، سیلی خوردند، به شهادت رسیدند؛ زندان رفتند، مسموم شدند. پیروان علی و فاطمه و اولاد روحانی و جسمانی آن بزرگواران همواره با حکام جائر مقابله کردند. عمار یاسر، ... «11» عمر مبارک خود را در مقابله گذراند تا سرانجام در سن نود سالگی به دست «فئه باغیه» «12» به شهادت رسید. میثم تمار، این زبان گویای اسلام تا آنجا گفت و گفت که جلادان معاویه- علیه اللعنه- زبانش را بریدند، دستهایش را قطع کردند و بدترین شکنجه‌ها را به او دادند.
اولاد فاطمه- سلام الله علیها- در طول تاریخ اسلام همیشه در برابر دستگاههای ظالم و جائر ایستادند و از اسلام دفاع کردند؛ زجرها کشیدند؛ ناسزاها شنیدند؛ لای جرز قرار گرفتند؛ دسته جمعی سر بریده شدند، قتل عام شدند، به شهادت رسیدند، مع الوصف مقاومت کردند و نگذاشتند که بدخواهانْ اسلام را از بین ببرند و احکام خدا را محو و نابود کنند.

ای فاطمیین!

اکنون بحمد الله اولاد فاطمه زنده‌اند، در قم اولاد فاطمه هستند، در مشهد اولاد فاطمه هستند، در نجف اولاد فاطمه هستند، در سایر بلاد اولاد فاطمه هستند، اینها نمی‌نشینند تا دولتها هر خیانتی که خواستند بکنند و احکام قرآن را پایمال کنند. تا اولاد فاطمه زنده‌اند، اجازه نمی‌دهند که دشمنان به مقدسات اسلام تجاوز کنند و مقدرات مسلمین را به دست یهود و اسرائیل بسپرند. ای فاطمیین! به داد اسلام برسید. من امسال 63 سالم تمام است. پیغمبر اکرم- صلی الله علیه و آله- 63 سالش بود که وفات کرد، حضرت امیر- علیه السلام- 63 سالش بود که به شهادت رسید. ما از پیروان پیغمبر اکرم هستیم، ما از پیروان‌ حضرت امیر هستیم، ما از پیروان حضرت ابا عبد الله هستیم. کسانی که پیروان آن بزرگواران باشند هرگز نمی‌ترسند، ترس برای کسانی است که اعتقاد به عالم آخرت ندارند. غم و غصه برای آنهایی است که فقط همین دنیا را دارند و آمالشان دنیا است، اما آنها که می‌دانند در جنت نعیم و مقام کریم جا دارند از چه می‌ترسند؟ ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه الّا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنه التی کنتم توعدون.
و السلام علیکم و رحمه الله. «13»

«۱»- نوروز سال ۱۳۴۲. «۲»-« و لو لا امتثال امر السنَّه و الکتاب فی لبس شعار الجزع و المصاب. لاجل ما طمس من اعلام الهدایه و اسس من ارکان الغوایه و تاسفاً علی ما فاتنا من تلک السعاده و تلهّفاً علی امثال تلک الشهاده و الّا کُنّا قد لبسنا لتلک النعمه الکبری اثواب المسرَّه و البشری‏»، از کتاب الملهوف علی قتلی الطفوف؛ سید بن طاوس؛ ناشر: دار الاسوه للطباعه و النشر؛ چاپ اول، ص ۸۳. «۳»- سال ۱۳۴۱ ه. ش. که جریان تصویبنامه غیر قانونی انجمنهای ایالتی و ولایتی و رفراندم ساختگی شاه در آن انجام گرفت. «۴»- سوره فصلت، آیه ۳۰. «۵»- اشاره به دیدگاه برخی از مقامات روحانی آن روزِ حوزه قم که بر این باور بودند چون مبارزه با رژیم شاه ممکن است مایه آسیب رسیدن به حوزه‏ها بشود، بنا بر این باید از مبارزه خودداری کرد. «۶»-« ترتب» یکی از اصولی است که در حوزه‏ها مورد بحث قرار می‏گیرد. «۷»- اسد اللَّه عَلم. «۸»- اشاره به حمله ماموران شهربانی و ژاندارمری قم به مدرسه فیضیه و مغازه‏های قم در روز سوم بهمن ۱۳۴۱. در این باره ر. ک: کتاب بررسی و تحلیلی از نهضت امام خمینی، ج ۱، ص ۲۴۹. «۹»- اقتباس از آیه ۱۵ سوره فرقان. «۱۰»- اشاره به اعلامیه ساواک به نام« سازمان زنان ایران» که در آن زننده ترین، زشت ترین و بی‏شرمانه ترین فحشها به امام داده شده بود. پاسبانها و ماموران ساواک شبانه آن را در خیابانهای قم به در و دیوار می‏زدند. طلاب و روحانیان آن را جمع می‏کردند، امام در نشست بیرونی خانه خود نیز به طلابی که آن اعلامیه فضاحت‏بار را از دیوارها کنده بودند، اعتراض کرد که چرا این اعلامیه را جمع می‏کنید؟ بگذارید بر دیوارها باشد تا ماهیت دستگاه جبار را برای مردم بهتر روشن کند. «۱۱»- در نوار نامفهوم است. «۱۲»- حضرت رسول( ص) درباره عمار فرمودند. «۱۳»- در کتاب« کوثر، مجموعه سخنرانیهای حضرت امام خمینی، همراه با شرح وقایع انقلاب اسلامی»، چاپ اول، ج ۱، ص ۵۲؛ مضمون چند فراز از این سخنرانی به استناد یادداشتها و خاطرات چند تن از شاهدان و حاضران در مجلس درج گردید. اخیراً متن این سخنرانی که بر اساس توضیح ذیل تنظیم گردیده است همراه با تصویر گزارش شهربانی قم، کپی ترجمه عربی آن از کتاب« کفاح العلماء الاعلام»؛ چاپ نجف، توسط آقای سید حمید روحانی مولف کتاب« بررسی و تحلیلی از نهضت امام خمینی»، به موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ارائه گردید. ایشان در چگونگی ثبت و تنظیم این سخنرانی چنین نوشته‏اند:« این سخنرانی را یکی از طلاب به نام سید حسن طاهری که ضبط صوتی در دسترس داشت، ضبط کرد و از مرز آبادان، به شکل پنهانی با خود به نجف اشرف برد. در آنجا به وسیله برخی از روحانیان سختکوش بی‏درنگ از نوار پیاده و به عربی برگردانده شد و بخشهای عمده آن در کتاب« کفاح العلماء الاعلام»، چاپ نجف اشرف، به چاپ رسید. این نگارنده در دورانی که در نجف اشرف می‏زیست، با همه تلاشی که کرد نتوانست نوار این سخنرانی و یا متن پیاده‏شده آن را به دست آورد. در پی پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز نیز تلاش نگارنده برای به دست آوردن نوار این سخنرانی بیهوده بوده است، ناگزیر متن عربی آن را از کتاب یاد شده به فارسی برگردانده و بخشهایی را که شهربانی قم در گزارش خود آورده بر آن افزوده است و با آنچه را که خود نگارنده شنیده و به یاد سپرده آن را تکمیل کرده است. شهربانی قم در گزارش خود شمار افراد حاضر در پای سخنرانی امام را« حدود چهار هزار نفر» برآورد کرده است. لیکن از دید این نگارنده به مراتب بیشتر بود. این نگارنده که در بین سخنرانی امام رسید، راهی برای ورود به مجلس نیافت و ناگزیر در بیرون شبستان، در لابه لای مردمی که ازدحام کرده بودند و به سخنان امام گوش فرا می‏دادند، ایستاد»


امام خمینی (ره)؛ 29 اسفند 1341

جمله طلایی

فراز طلایی

دیدگاه ها

نظر دهید

اولین دیدگاه را به نام خود ثبت کنید: