مصاحبهکننده: خبرنگار فرانسوی مجله الاقتصاد العربی و بولتن خبری خاورمیانه
سوال: [در مصاحبه با خبرگزاری فرانس پرس، اظهار داشتید که یک حکومت انقلابی باید با سقوط شاه تشکیل شود، و شما پیش از سقوط شاه به ایران باز نخواهید گشت. به نظر میرسد در اثر مذاکرات شاه با افرادی مانند آقای سنجابی «1» و همچنین در اثر فشار امریکا بر شاه، امکان این باشد که شاه ایران را ترک کند و حکومتی انتقالی متشکل از همین سازشکاران تشکیل شود. آیا در چنین شرایطی شما این دولت را به عنوان دولت انتقالی خواهید پذیرفت و به ایران باز خواهید گشت؟]
جواب: اولین چیزی که در خواستههای ما آمده است و عموم ملت خواهان آنند، برکناری شاه است، و لکن مساله شخص شاه نیست. ما هر حکومتی را که از طرف خود مردم نباشد و متکی به همان قدرتی که شاه را سرِ کار آورد و حفظ کرد و یا قدرتی دیگر، بشدت طرد میکنیم، و با او همان رفتاری را خواهیم کرد که با شاه کرده و میکنیم. و مساله رفتن من به ایران، یا بودن در خارج از ایران تابع این است که در کجا بهتر بتوانم به ملتم بیشتر خدمت کنم.
[اظهار داشتهاید که همه کسانی که چه با عنوان موافق و چه با فرصت طلبی به عنوان مخالف، دم از قانون اساسی و انتخابات آزاد میزنند، باید از تصدی امور برکنار شوند. آیا این بدان معنی است که قانون اساسی فعلی به نظر شما از اعتباری برخوردار نیست؟ اگر چنین است، به نظر شما چه قانونی اساسیای باید برای اداره امور کشور تهیه شود؟]
- شاه و دارودستهاش که دم از قانون اساسی میزنند، شکی نیست که نه برای احترام به قانون است، زیرا پنجاه سال است قانون را زیر پا گذاشتهاند، بلکه برای آن است که با این فریب، مقام سلطنت و شخص شاه را در این مقام حفظ کنند. و من به دلیل همین توطئه شاه، مکرر به عموم ملت ایران و سران قوم، تذکر دادهام که دم از قانون اساسی نزنند، که ندانسته گرفتار توطئه شاه میشوند و قانون اساسی فعلی بدون اصلاحات، از نظر من اعتباری ندارد.
[در یکی از بیانیههایتان از کارگران ایران خواستهاید که بدون توجه به وعدههای رژیم، به اعتصابات خود ادامه دهند. یکی از درخواستهای مطرح شده، در این اعتصابات، تشکیل اتحادیههای آزاد کارگری است. نظرتان درباره این اتحادیهها چیست؟ اگر با تشکیل آنها موافقید، اینها در چهارچوب حکومت جمهوری اسلامی مورد پیشنهاد شما، چه نقشی و اهمیتی خواهند داشت؟]
- کارگران محروم و متدین ایران که اکثر آنان همان کشاورزان و زارعین فقیر و گرسنه سابقند، حق دارند برای به دست آوردن حقوق حقه خود، به مبارزه ملت از هر طریق ممکن و مشروع بپردازند. و در جمهوری اسلامی، به آنها حق داده میشود که به هر شکل ممکن به دور هم جمع شوند و مسائل و مشکلات خود را بررسی کنند و در نتیجه، دولت را در جریان مسائل خود قرار دهند و نیز از حقوق صنفی خود دفاع کنند.
[نظرتان درباره فعالیت احزاب سیاسی چپ، بدون اتکا به هیچ قدرت خارجی در چهارچوب حکومت جمهوری اسلامی چیست؟]
- در جمهوری اسلامی، هر فردی از حق آزادی عقیده و بیان برخوردار خواهد بود، و لکن هیچ فرد و یا گروه وابسته به قدرتهای خارجی را، اجازه خیانت نمیدهیم.
[نظرتان درباره مبارزه مردم فلسطین چیست؟ با توجه به اینکه بیش از نیمی از نفت اسرائیل از ایران تامین میشود. چه اقداماتی باید از سوی ایران در این زمینه صورت گیرد؟]
- یکی از علل قیام مردم مسلمان ایران علیه شاه، حمایت بیدریغ او از اسرائیل غاصب است. و شاه، نفت اسرائیل را تامین میکند. ایران را بازار مصرف کالاهای اسرائیل کرده است و حمایتهای معنوی دیگر. و برای فریب افکار جهانی صرفاً به محکوم کردن اسرائیل میپردازد. ملت مسلمان ایران و هیچ مسلمانی و اصولًا هیچ آزادهای، اسرائیل را به رسمیت نمیشناسد و ما همواره حامی برادران فلسطینی و عرب خود خواهیم بود.
- [در پیامهایتان به کرّات نقش نیروهای بزرگ امریکا، شوروی، انگلستان و چین را در صحنه جهانی محکوم کردهاید. نظرتان درباره فروش گاز و نفت ایران به این کشورها و وابستگان برخی از آنها، مثلًا دولت آفریقای جنوبی چیست؟ به طور کلی چه طرحی برای اداره صنعت نفت پیشنهاد میکنید؟]
- من همیشه به ملت ایران گوشزد کردهام که گول تبلیغات غلط را نخورند. امریکا و انگلستان که دم از تمدن و پیشرفت میزنند، و نیز شوروی و چین، که دم از انقلاب و حمایت از انقلابیون میزنند، هر کدام به نحوی با شاه، این جنایتکار حرفهای همکاری میکنند. شاهی که در هر کجای عالَم که فردی و یا دولتی جنایتکار و ستمگر است، شاه از او حمایت میکند و به آن کمک میدهد. ملت ایران تصمیم گرفته است برای نجات از چنگال این آدمخواران به مبارزه ادامه دهد و بر مبنای همین استقلال، سیاستهای خود را تنظیم کند. و در مورد نفت، چه کسی به خود حق میدهد که به ما دستور بدهد که ما همیشه باید نفت خود را سخاوتمندانه تاراج کنیم و به دیگران بدهیم و خود از آن استفاده نکنیم. و ما به دشمنان بشریت و انسانیت نفت نمیدهیم.
پاریس، نوفل لوشاتو
بازگشت به ایران
جلد ۵ صحیفه امام خمینی (ره)، از صفحه ۱۳۸ تا صفحه ۱۴۰
توضیح تاریخی
- آغاز روابط ایران و آفریقایجنوبی به تبعید رضاشاه به این کشور بر میگردد و دو کشور تا پیش از سال 1349 روابط رسمی با یکدیگر نداشتند. ایران مهمترین تامینکننده نفت آفریقایجنوبی بود و با وجود تحریمهای اجباری سازمان ملل متحد، ایران تا زمان سقوط شاه به صادرات نفت به این کشور ادامه داد. ایران تنها کشور خاورمیانه بود که این قطعنامه را رعایت نمیکرد. تا زمان سقوط حکومت پهلوی، ایران بیش از نود درصد از نفت موردنیاز آفریقایجنوبی را تامین و در عوض از آفریقایجنوبی سنگآهن، استیل، سیمان، ذرت، شکر و دیگر محصولات کشاورزی وارد میکرد. ر.ک. روزشمار تاریخ معاصر ایران، محسن غنی یاری، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، صفحه 358.
«۱»- آقای کریم سنجابی.
امام خمینی (ره)؛ 08 آذر 1357