علم وقتی که در یک نفْس غیر سالم واقع شد مثل بارانی میماند که ببارد در جایی که عفونت بار است، عفونتش را زیاد میکند. همین باران رحمت که در یک جا بوی عطر را بلند میکند، در یک جا بوی کثافت را بلند میکند. آن عالِمی که تزکیه نشده است، خطرش از جاهل بسیار زیادتر است. جاهل اگر فاسد هم باشد، خودش فاسد است. اما عالِم اگر فاسد باشد، عالَم را فاسد میکند. کشور را به فساد میکشد. تزکیه قبل از تعلیم و تعلم است؛ یُزَکّیهِمْ. پیغمبر آمده است اینها را تزکیه بکند. پرورش بدهد. نفوس را مهیا کند و بعد یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَهَ. بعد تعلیم کتاب و حکمت بکند، که اگر کتاب و حکمت با پرورش توام نباشد و با تزکیه توام نباشد، موجودی که از او بیرون میآید همین موجوداتی میشود که در مجلس سنا و در مجلس شورای قبل از انقلاب بود. مجلس خیلی طاغوتی و خیلی با عظمت. دانشگاه هم بسیار بناها با عظمت. خارجیها به این کار ندارند. بنا هر چه میخواهد باشد. هر چه این دستاوردهای ملت را صرف این اباطیل بخواهند بکنند. هر چه وزارتخانهها طول و عرض و عمق میخواهد داشته باشد. بودجههای هنگفت در آنجا خرج بشود. اینش را کار نداشتند. اما محتوا را کار داشتند. معلمها- مگر بعضیشان- اینها از استعمار بودند و برای آنها کار میکردند. و جوانهای ما را برای آنها بار میآوردند.