ما بعد از اینکه همه مسائل را هم مفروض بگیریم، فرض بگیریم که اینها آمدند و همه به قول خودشان، همه ملّاها را کشتند و همه مومنین را از بین بردند، ما از چه میترسیم؟ ما از یک جایی که این وضع را دارد، منتقل میشویم به یک جایی که بهتر از اینجاست. چرا ما بترسیم؟ من نمیگویم ما غلبه به آنها میکنیم، لکن ما غلبه ایمانی داریم به آنها. ما همان منطقی را داریم که در صدر اسلام بود که اگر آنها را بکشیم ما به بهشت میرویم. اگر آنها ما را بکشند باز هم ما به بهشت میرویم. این منطق اهل ایمان است.
آنکه ایمان به خدای تبارک و تعالی دارد، آنکه قرآن را به آن ایمان دارد، منطقش این است که ما ضرر نمیکنیم. هیچ طرف قضیه ضرر نیست. چنانچه کشته بشویم، لباسمان را عوض کردهایم، لباس بهتری پوشیدهایم و اگر بکُشیم یک غیر انسانی را از دنیا بیرون کردهایم. بنا بر این، ترسی از چیزی نداریم. ولی مع ذلک، شما مطمئن باشید که نخواهد شد.