نامه به آقای سید احمد خمینی (شهریه طلاب)

«۱»- مقصود، آیت اللَّه ربانی شیرازی است که طرح ایشان و من این بود که تعدادی از فضلا را در منزل امام به هر قیمتی و لو با پول جمع کنیم تا پیغامها و مواضع امام را سریعاً به حوزه قم و سایر جاها برسانیم؛ امام با این کار شدیداً مخالفت کردند. باز من به وسیله مادرم نوشتم که در اینجا باز توبیخ شده‏ام و حق هم با امام بود.«۲»- آیت اللَّه سید محمد صادق لواسانی.«۳»- نرسیدن این گونه نامه‏ها به علل مختلف بود: ۱- طرف رودربایستی داشت، نامه را می‏گرفت و قهراً پولی هم می‏گرفت؛ بعد نامه را پاره می‏کرد و دور می‏ریخت. ۲- گاهی مساله لو می‏رفت و کاغذ به دست ساواک می‏افتاد ولی اسامی‏ای را که آقای لواسانی و خیلی از وکلای امام در شهرستانها برای امام می‏فرستادند اسم مستعار بود و فقط اسم بود یعنی مثلًا کسی که اسمش محمود تقوی بود به او می‏گفتند نام تو تقی باشد و رسید به نام تقی برایت می‏فرستیم، بعد در صورت حساب می‏نوشتند تقی مثلًا هزار تومان. وقتی از آقای لواسانی سوال می‏کردند که- مثلًا- تقی کیست می‏گفت: من وکیل آقای خمینی هستم، افراد را نمی‏شناسم؛ خودش می‏آید و می‏گیرد. وقتی خطر رفع می‏شد پیغام می‏دادند بیا که قبضت رسیده است. البته اکثر مقلدین امام اصلًا قبض نمی‏خواستند.«۴»- به دنبال تعطیل شهریه قم امام، تصمیم گرفتیم به هر صورتی شده است شهریه امام را بدهیم. آقای حاج شیخ حسن صانعی و آقای حاج شیخ فضل اللَّه محلاتی را به بیت آیت اللَّه حاج میرزا احمد آشتیانی( روحانی درجه یک تهران و همطراز آیت اللَّه خوانساری) فرستادیم که پول هست ولی نمی‏گذارند به طلاب بدهیم؛ ما حاضریم این پول را با عنوان حضرت عالی بپردازیم و از این ماه شهریه شما شود. ایشان مساله را موقوف به استخاره کردند، البته بعد از مباحثات بسیار که طلاب فقیرند و شما احساس مسئولیت نمی‏کنید که وجوهات باشد و به مصرف طلاب نرسد، در این هنگام قرار بر استخاره شد. آیت اللَّه میرزا باقر آشتیانی- فرزند ایشان- استخاره می‏کند، استخاره خوب می‏آید و قبول می‏کند و اجازه از امام می‏خواهند. امام برای آیت اللَّه العظمی آقای حاج میرزا احمد آشتیانی- فیلسوف و فقیه و تقریباً بیست سال از امام بزرگتر- نامه‏ای بسیار محترمانه نوشتند که بالاخره در آن اجازه داده بودند که ایشان وجوهات را بگیرند، وجوهات موجود هم به اسم ایشان داده شود. این مساله مثل بمب در محافل روحانی تهران صدا کرد و معلوم بود که روحانیون مخالف امام ساکت ننشسته‏اند. به ایشان خیلی مراجعه شد که شان شما اجل از این است که حالا وکیل آقای خمینی بشوید؛ ولی ایشان زیر بار حرف آنها نرفتند. مدتی به اسم ایشان شهریه داده می‏شد. جناب حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ حسن صانعی، که در آن موقع تقریباً بعد از وکیل امام در قم- آقای لواسانی- همه کاره منزل امام بود، در آن موقع شهریه امام را می‏داد. قرار شد ایشان برود و در موقع شهریه دادن در بین مقسمین شهریه بنشیند تا اندک طلابی که از قضیه خبر نداشتند که شهریه امام است، مطلع شوند. ماه اول ایشان این کار را کرد. در پرونده( ساواک) امام آمده است که آقای حاج شیخ حسن صانعی که حقوق طلاب آقای خمینی را می‏پرداخته در مکان شهریه‏ای که خمینی به نام آشتیانی می‏دهد، نشسته است تا معلوم شود شهریه خمینی است. ساواک قم در ماه دوم از طریق آقای حاج میرزا ابو القاسم آشتیانی که وکیل امام هم بود و از طرف مرحوم آشتیانی مسئول پرداخت شهریه امام به نام آقای آشتیانی شده بود، طی یادداشتی برای آقای صانعی نوشته بود:« بودن شما در این مکان ضروری نیست و باید جلسه را ترک کنید». ایشان با من مشورت کرد، قرار شد نرود؛ چرا که همه می‏دانستند شهریه امام است و ما با همین، مستمسکی به دست ساواک ندهیم. حال آیت اللَّه العظمی حاج میرزا احمد آشتیانی خوب نبود و در شرف مرگ بود. امام به آقای لواسانی نوشتند که اگر شما صلاح می‏دانید به آیت اللَّه آقای حاج میرزا باقر آشتیانی که تقریباً همسن امام بود، وکالت داده شود. از بس امام به آقای لواسانی علاقه داشت از ایشان مشورت کرد که نکند ایشان که وکیل تام الاختیار امام است برنجد. بعد هم آقای آیت اللَّه حاج میرزا محمد باقر آشتیانی شهریه امام را ادامه داد تا آخر و شهریه امام در قم ترک نشد. نقش شهریه در حوزه‏های علمیه در تثبیت مرجعیت و مبارزه بسیار زیاد است.( پاورقی‏های این نامه به قلم آقای سید احمد خمینی نگارش شده است).