نامه به آقای سید احمد خمینی (امور مربوط به وجوه شرعیه)

«۱»- خانم حضرت امام در نجف شدیداً از نداشتن تلفن نگران بودند. هر وقت می‏خواستند با فرزندانشان در ایران صحبت کنند، باید ساعتها در گرمای ۴۸ درجه در صف اداره تلفن معطل می‏شدند و یا با خجالت به منزل حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ نصر اللَّه خلخالی می‏رفتند؛ با اینکه با روی باز از ایشان استقبال می‏شد ولی ایشان خجالت می‏کشیدند. امام اجازه دایر کردن تلفن را نمی‏دادند؛ منزل ایشان تا آخر دوران تبعید در نجف و تا زمانی که به پاریس رفتند فاقد تلفن بود؛ و امام به والده محترم گفته بودند که: راضی نیستم از دفتر به ایران تلفن بزنید. قیمت اشتراک تلفن در نجف ۲۵ دینار عراقی( معادل پانصد تومان) بود. این جانب نوشتم: از خودم پول دارم؛ شما تلفن را دایر کنید، پولش را من به آیت اللَّه پسندیده- وکیل امام- می‏دهم؛ امام این جواب را نوشتند. ضمناً منزل ایشان سالها در نجف با آن گرمای آزاردهنده تابستان، فاقد یخچال بود و در مضیقه شدید زندگی می‏کردند.( این پاورقی به قلم آقای سید احمد خمینی نگارش شده است).