بسمه تعالی
احمد عزیز، مرقوم مورخ 14 ع 2 واصل شد. از سلامت شما مسرور شدم. تلگراف شما هم واصل شد. راجع به شهریه، من از باب احتیاط نوشتم حواله میدهم؛ اگر میدانستم که به قدر کافی در آنجا موجود است داعی بر حواله نبود. بنا شد تا شما مراجعه به تهران نکنید، راجع به آنجا چیزی ندهند. «1» مبلغ بیست هزار را در اینجا حواله شده بود، یعنی من گرفته بودم، آقای آقا رضا «2» از قم گرفتهاند به حساب من، اگر ان شاء الله تعالی شما از آنجا زاید آوردید برای من هم بفرستید برای کمک به اینجا. «3» از صلح آقایان «4» مسرور شدم، ان شاء الله همیشه به صلح و صفا زندگی کنند. حالت ماها بحمد الله خوب است ولی رفتن بچهها موجب تنهایی شد، ان شاء الله سلامت باشید. جواب حضرت آقای عمو «5» و قبوض را ان شاء الله تعالی به وسیله دیگری میفرستم، به ایشان سلام برسانید. «6».
20 ع 2 91- پدرت
نجف
شهریه طلاب
خمینی، سید احمد
جلد ۲ صحیفه امام خمینی (ره)، صفحه ۳۵۵
«۱» آقای سید احمد خمینی درباره پاورقیهای این نامه، چنین نوشته است: ۱- در اوایل کار پرداخت شهریه طلاب قم، گاهی احتیاج به کمک از آقای لواسانی وکیل امام در تهران بود که از ایشان کمک گرفته میشد. بعداً قم خودش را اداره میکرد و به نجف و سایر حوزههای شهرستانها هم پول میدادند.«۲»- حجت الاسلام آقا رضا لواسانی فرزند حضرت آیت اللَّه لواسانی.«۳»- حوزه علمیه نجف اشرف.«۴»- مدت کمی کدورتی بین حضرت عمو( آیت اللَّه پسندیده) و آقای شیخ صادق تهرانی اتفاق افتاد؛ در مدت کوتاهی این کدورت به دوستی عمیقی تبدیل شد.«۵»- آیت اللَّه پسندیده.«۶»- امام بر اساس شناخت فرد مسافری که به ملاقاتشان در نجف میرفت، اگر ترسو بود اصلًا نامه نمیدادند، اگر متوسط بود نامه معمولی میدادند، و اگر مبارز بود نامههای حساس و قبضهای دریافت وجوهات شرعیه و سهم امام را توسط آنها ارسال میکردند؛ زیرا اگر قاصد لو میرفت، عده زیادی گرفتار میشدند و مورد بازخواست رژیم شاه و ساواک قرار میگرفتند که چرا مثلًا سهم امام را به آقای خمینی دادهاند.
امام خمینی (ره)؛ 24 خرداد 1350