تلگراف به احمد حسن البکر (اعمال خشونت علیه ایرانیان مقیم عراق)

بسم الله الرحمن الرحیم‌
السید رئیس الجمهور المحترم‌
پس از اهدای سلام، لازم است تذکراتی دهم که امید است به صلاح مسلمین و خصوص دولت عراق باشد.
در این عصر که تمام دولتها حتی دول بزرگ کوشش می‌کنند که جلب انظار ملتها را بنمایند و برای خود و ملت خود وجاهت تحصیل کنند و صوت عدالت خود را به اسماع عالمیان برسانند، مصلحت نیست دولت عراق دست به کاری زند که در بین ملتهای آزاد جهان خصوصاً مسلمین، انعکاس ناروایی داشته باشد. در عصری که دولتها به انواع تبلیغات می‌خواهند بر متحدین و متفقین خود بیفزایند و ملتها را به بلوک خود متصل کنند، صلاح نیست دولت عراق ملتهای بزرگ را از خود برنجاند و موجب تبلیغ بر ضد خود شود. ملت ایران، خود را از ملت عراق جدا نمی‌داند، و در مشکلاتی که برای این مملکت اسلامی پیش آمده در راس مدافعین و مجاهدین بوده است. از مجاهدات علمای اعلام ایران که در راس آنها مرحوم آیت الله آقا سید محمد کاظم یزدی «1» و مرحوم آیت الله آقا میرزا محمد تقی شیرازی «2»- قدس سرّهما بوده‌اند، مدت زیادی نمی‌گذرد. مسلمین به حکم اسلام باید ید واحده باشند که بتوانند دست اجانب و مستعمرین را از دخالت در کشور خود قطع کنند. با قطع نظر از جهات سیاسی، از نظر اقتصاد نیز اخراج یک امت بزرگ و سرمایه‌های آنها که موجب رشد اقتصادی است، بر خلاف صلاح است. دولتهایی که دارای سرمایه‌های هنگفت هستند، خود را از جلب سرمایه‌های خارجی و جلب سیاح، بی‌نیاز نمی‌دانند و اعتماد به سرمایه‌های خود نمی‌کنند، مصلحت نیست ملتهایی را که در اوقات آزاد در هر سال هزاران نفوس از آنها برای زیارت اعتاب مقدسه در این مملکت وارد می‌شوند و در اقتصاد آن تاثیر بسزا دارند، از خود براند. به نظر این جانب این عمل با این شدت و خشونت که مامورین انجام می‌دهند، در این سرمای مرگبار که زنها و اطفال در معرض هلاک هستند، به حیثیات سیاسیه و به اقتصاد مملکت صدمه می‌زند. با توجه به این جهات و جهات دیگر انتظار می‌رود که در این امر تجدید نظر شود و مراعات اخوت اسلامی که مورد سفارش اکید خداوند متعال و حضرت رسول اکرم- صلی الله علیه و آله- است، بشود. و السلام.
روح الله الموسوی الخمینی‌