مع الاسف به دست دشمنان توطئهگر و دوستان جاهل، قرآن این کتاب سرنوشتساز، نقشی جز در گورستانها و مجالس مردگان نداشت و ندارد و آنکه باید وسیله جمع مسلمانان و بشریت و کتاب زندگی آنان باشد، وسیله تفرقه و اختلاف گردید و یا بکلی از صحنه خارج شد، که دیدیم اگر کسی دم از حکومت اسلامی برمیآورد و از سیاست، که نقش بزرگ اسلام و رسول بزرگوار- صلی الله علیه و آله و سلم- و قرآن و سنت مشحون آن است، سخن میگفت گویی بزرگترین معصیت را مرتکب شده؛ و کلمه «آخوند سیاسی» موازن با آخوند بیدین شده بود و اکنون نیز هست. وصیتنامه سیاسی-الهی
من الموسف ان یقتصر دور القرآن الکریم وهو کتاب الخلاص وبسبب المتآمرین والاصدقاء الجهله، فی المقابر والمآتم، ویصبح وهو النازل لجمع المسلمین والبشریه جمعاء ولیکون منهجاً لحیاتهم وسیله للتفرقه والاختلاف او انّه یُهجر کلیّاً. وقد راینا کیف کان یعامل من تلفظ بشیءٍ عن الحکومه الاسلامیه او تحدث عن السیاسه وکانّه قد ارتکب اکبر المعاصی، مع انّ الحکومه والسیاسه هی المهمه الاولی للاسلام والرسول الاعظم (ص) والقرآن والسنّه یفیضان بها. کما راینا کیف اصبحت کلمه" عالم دینٍ سیاسی" مرادفه لکلمه" عالم بلا دین" ومازال الامر کذلک الآن. الوصیه السیاسیه- الالهیه
So, this Holy Book, which was to be the source of unity and guidance for man's life, was either used as a means to generate discord and conflict or totally driven out of the scene. We witnessed that if anyone spoke of an Islamic government or politics, which according to Qur'an and Tradition is the major role of Islam and the Prophet( s ), one would be treated as if one had committed the greatest sin. The label `politicized cleric' was made to parallel `irreligious cleric'. This wrong concept still persists in certain groups and governments throughout the world. Politico-Divine Will