آنچه از همه چیز به کشور ما صدمهاش بیشتر بود این بود که نیروی انسانی ما را خراب کردند و نگذاشتند رشد بکند. مراکز فساد آن قدر زیاد بود و آن قدر تبلیغ در کشاندن جوانهای ما به این مراکز فساد شد. این خرابی از همه خرابیها بدتر بود. خرابیهای مادی جبرانش آسانتر است از خرابیهای معنوی. ۹ خرداد ۱۳۵۸
اکثر الاشیاء إیذاء للبلاد هو ما نزل بقوانا الإنسانیه من الدّمار إذ لم یدعوها تنمو. کانت مراکز الفساد فی المدن وطهران خاصّه فائقه الحدّ، والدعایه کبیره لجذب شبّاننا لمراکز الفساد هذه، وفتحوا سبلًا لا تعدُّ لإفسادِهِم، وسَعَوا لإغراقِهم فیه، وهذا الخراب اَسوا انواع الخراب جمیعا. وإصلاح الخراب المادّی ایسر من إصلاح الخراب المعنوی. ۴ رجب ۱۳۹۹
The most damaging of all such things was their destroying our workforce; they did not let it grow. Centers of corruption in the cities, especially in Tehran, were many and much publicity was done to entice our children to them. Many avenues of corruption were open to our youth, and spread far and wide in order to drag our children into them. This evil was the greatest of all. It is easier to compensate for material damage than for the spiritual kind. May ۳۰, ۱۹۷۹