اسلام در طول تاریخ، آن وقت که اسلام بوده است، به کسی ضرر نمیزده است. در حکومت علی بن ابی طالب کی میتواند بگوید که ظلم بر او میشود؟ کی میتواند بگوید که استقلال از دستش میرود؟ کی میتواند بگوید که ذخایر ملت به باد میرود؟ حکومتی که راسش علی بن ابی طالب- سلام الله علیه- [باشد]، کی میتواند بگوید که نقصی در حکومت هست؟ کی میتواند بگوید که نمیشود اداره بکند؟
ما میخواهیم یک مملکتی باشد که در راسش کسانی باشند که شیعه علی بن ابی طالب- سلام الله علیه- هستند و مسْلم هستند؛ اسلام را به معنای واقعیش ادراک کردند؛ و مملکت ما، از مجلسش تا مجلس خبرگانش تا ارتشش تا بازارش تا پایگاه پهلوانهای ما، همهاش اسلامی باشد. اگر همه اسلامی باشند، خوفی از چیزی نیست. مسْلم که نمیتواند به مسْلم دیگر ضرر بزند. مسْلم برادر مسْلم است: إِنَّمَا الْمُوْمِنُونَ إِخْوَهٌ قرآن کریم، عقدِ اخوّت بین مسلمانها انداخته است، برادر که به برادر ضرر نمیزند. اینها خوفشان این است که مبادا اسلام تحقق پیدا بکند که مبادا منافعشان از دستشان برود! و الّا ملت ما اسلام را میخواهند، از باب اینکه از اسلام ضرر نمیبینند، اسلام به منافع آنهاست. با تحقق اسلام همه قشرها در رفاه زندگی میکنند؛ و برای آخرتشان هم تهیه میبینند.