اشکال خیلی خوب است، در مجلس- مثلًا- خوب، باید یک مطلب رد و بدل بشود، اشکال بشود، لکن اشکال طلبگی. دو تا طلبه وقتی که با هم مینشینند و- عرض میکنم که- صحبت میکنند، گاهی میرسد به فریاد؛ این فریاد میزند سر او، او فریاد میزند سر او برای مطلب، اما همه دنبال اینند که حق را پیدا کنند. بعد هم که مباحثه تمام شد، دو تا رفیق هستند؛ میروند با هم مینشینند و چای میخورند. این جور اشکال، اشکال سازنده است. اشکال مدرسهای، اشکال طلبگی، اشکال سازنده است. طلبهها آزاد در پای درس مراجع خودشان مینشینند، آزاد صحبت میکنند؛ این طور نیست که حق صحبت دادن به این ندهند، به آن ندهند. به همه هم مساوی حق میدهند. یک بچهای هم برود، بچه طلبهای هم برود، وقتی اشکال بکند گوش به او میدهند، جوابش را میدهند. این اشکال سازنده است. هر دو میخواهند حق را پیدا بکنند. شما هم همین طور است، ملت ما هم باید همه همین جور باشند. اگر بخواهند تربیت اسلامی داشته باشند، باید توجه کنند؛ گوششان به این باشد که اسلام چه فرموده، ما هم دنبال آن باشیم. اگر آراء خودشان را، اغراض خودشان را- خدای نخواسته- در پیش بیاورند، هم خودشان تباه میشوند و هم دیگران را تباه میکنند.