اینکه انسان را معذَّب خواهد کرد این است که کمال را عوضی گرفته است. خیال میکند کمال رئیس شدن است، رئیس اداره شدن است. رئیس اداره که میشود، میبیند اینکه کم است این اداره چه است، رئیس یک کشور شدن است. وقتی رسید، میرود سراغ آن کشور دیگر. آن هم وقتی رسید، میرود سراغ دیگری. همه عالم را به او بدهند باز سیر نمیشود. برای این است که کمال مطلق آرزوی انسان است. فطرت انسان فِطْرَتَ اللهِ الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا . این فطرت توحید است. فطرت کمال مطلق است. تا آنجا نرسید، هِی میخواهید. دنبال یک گمشدهای شما هستید. عوضی میگیرید آن گمشده را. ماها همه عوضی میگیریم. هر کس خیال میکند اینکه آن چیزی که دیگری دارد کاش مال من بود، وقتی پیش دیگری میروی، میگوید آن چیزی که آن دارد کاش پیش من بود. هر دوشان هم برسند به آن مطلب، میبینند نه این آن نبود. دنبال چیزی شما هستید که آن کمال مطلق است؛ یعنی همه در فطرتشان خداست. و این اثبات میکند که یک همچو کمال مطلقی تحقق دارد.