فیلم
کلیدواژه:
ما خیال میکنیم که خودمان یک استقلالی داریم، یک چیزی هستیم؛ لکن این طور نیست. اگر آنی، آن شعاع وجود که موجودات را با آن شعاع، با آن اراده، با آن تجلّی موجود فرموده، اگر آنی آن تجلّی برداشته بشود، تمام موجودات لاشیءاند، برمیگردند به حالت اولشان. برای آنکه ادامه موجودیت هم به همان تجلّی اوست. با تجلّی حق تعالی همه عالم وجود پیدا کرده است، و آن تجلّی و نور، اصل حقیقت وجود است؛ یعنی اسم الله است: «الله نُورُ السَّماواتِ وَ الارضِ»
هر چیز که یک تحقّقی دارد، نور است؛ ظهوری دارد، این نور است. برای اینکه یک ظهوری دارد؛ انسان هم ظاهر است؛ نور است. حیوانات هم همین طور، نورند. همه موجودات نورند، و همه هم نور «الله» هستند: «الله نُورُ السَّماواتِ وَ الارضِ» یعنی وجود سماوات و ارض که عبارت از نور است، از خداست؛ و آن قدر فانی در اوست که الله نُورُ السَّماواتِ ، نه اینکه الله یُنَوّرُ السَّماوَاتِ، این یک نحوه جدایی میفهماند. «الله نُورُ السَّماواتِ وَ الارضِ» یعنی هیچ موجودی در عالم نداریم که یک نحوه استقلالی داشته باشد.
کتاب تفسیر سوره حمد، ص۱۰۰.