نامه به آقای سید احمد خمینی (تذکر درباره مسائل مختلف)

«۱» آقای سید احمد خمینی درباره پاورقیهای این نامه چنین نوشته است:۱- اولین پیشنهاد من این بود که در کتابخانه چون اتاقهای بزرگ به تعداد هشت عدد داشت، هر اتاق به یک خانواده معیل داده شود. امام ابتدا با این طرح مخالفت کردند؛ وضع کتابخانه را برای ایشان شرح دادم، ایشان با این نظر موافقت کردند.«۲»- جزواتی که عمال وهابی سعودی، علیه تشیع منتشر می‏ساختند.«۳»- گزارش اشتباهی داده بودند که من می‏روم به تهران برای اصحاب امام شهریه می‏گیرم که به نظر امام خیلی کار سبک آمده بود. اصل ماجرا دروغ بود و من تهران نمی‏رفتم، و قم این مقدار پول داشت و شهریه را می‏پرداخت. کلیه وجوه اصحاب امام بیش از هزار و پانصد تومان می‏شد.«۴»- ما معتقد بودیم که آقای لواسانی روی خوشی با آقای آشتیانی ندارد و مردم را به ایشان ارجاع نمی‏دهد و این موجب می‏شد که پول کافی به آنها نرسد و آنها از گرفتن پول( بعد از اتمام کلیه وجوهی که در اختیارشان ابتدا گذاشته‏ایم) از آقای لواسانی و سایر وکلا سرباززنند؛ به اسم بقیه هم که نمی‏شد شهریه داد، چون در حد مرجعیت نبودند شنیده بودیم از این جهت نگران بودند. از طرفی فشار روحانیون ضد امام بر ایشان‏[ آشتیانی‏] بسیار زیاد بود که:« شما خود در حد یکی از مراجع هستید؛ آخر عمری آمده‏اید وکیل آقای خمینی شده‏اید» که این هم کم فشاری نبود؛ ولی روحیه اسلامی و دینی ایشان به صورتی بود که تحت تاثیر این حرفها قرار نگرفتند. ساواک از ابتدا فهمیده بود ولی همین که اسم امام نباشد آنها را قانع می‏کرد و لو ظاهراً؛ چون ما به این تحلیل رسیده بودیم که ساواک ترس از این داشت که جلو شهریه امام را بگیرد و وکلای ایشان را کاملًا از دسترس مردم دور نگه دارد؛ مردم دست از امام نمی‏کشند و خود مستقیماً پول را در اختیار مبارزین قرار می‏دهند که این برای آنها بسیار خطرناکتر از شهریه به همه طلاب قم بود، و ما هم بالاخره مرتب در تماس با آقای آشتیانی بودیم.«۵»- آقای لواسانی.«۶»- آقای محمد صادق تهرانی.«۷»- آقای پسندیده.