آنکه سبکبار میکند انسان را و از این ظلمتکده میکِشد او را بیرون و نفْس را از آن گرفتاریها و سرگشتگیهایی که دارد خارج میکند این ادعیهای است که از ائمه ما وارد شدهاند. ائمه ما- علیهم صلوات الله- که تقریباً همهشان گرفتار به یک ابرقدرتهایی بودند که نمیتوانستند یک کاری را انجام بدهند شاخص، علاوه بر آن هدایتهای زیرزمینی که میکردند این ادعیهشان برای تجهیز مردم بود، بر خلاف آن دولتهای قاهری که بودند. همین ادعیه بودند که اشخاص وقتی که ادعیه را میخواندند قوّت روحی پیدا میکردند و سبکبار میشدند و شهادت برای آنها هَیِّن و آسان میشد. این ادعیه در ماه مبارک رجب و خصوصاً در ماه مبارک شعبان اینها مقدمه و آرایشی است که انسان به حسب قلب خودش میکند برای اینکه مهیا بشود برود مهمانی؛ مهمانی خدا، مهمانیای که در آنجا سفرهای که پهن کرده است قرآن مجید است و محلی که در آنجا ضیافت میکند مهمش «لیله القدر» است و ضیافتی که میکند ضیافت تنزیهی و ضیافت اثباتی و تعلیمی [است].