گاهی یک جایی، یک چیزی یک کسی میگوید، اما مساله، مسئلهای است که وقتی بنا باشد که سازمانهای بزرگ دنیا اختیارش دست چهار پنج نفر باشد، این را نمیشود گفت که این امنیت بشر، سازمان طرفدار بشر- نمیدانم- سازمان کذا. این اختیارش دست چهار پنج نفر است، این هم مطلب خودش را از دست داده؛ که باید برای همه مردم باشد. چهار پنج نفر همه چیزها را دارند؛ هر کاری همه بکنند یک نفر بگوید «نه»، تمام میشود. حق «وتو» یک امری است که هیچ آدمی نمیتواند بپذیرد و این مجالس- مثلًا- عمومی دنیا، که برای این امور است، این را پذیرفتهاند. اینکه هیچ آدمی، هیچ انسان نابالغی هم نمیتواند بپذیرد که ما میخواهیم همه دنیا بر عدالت باشند، لکن اختیار دست این دو نفر، این چند نفر باشد! هر جا را اینها میچاپند اگر چنانچه مثلًا سازمان بین المللی کذا بخواهد جلویش را بگیرد، فوراً «وتو» میکنند، میگوید نه. غلط میکنید این حرف را میزنید! آن یکی میریزد افغانستان، اگر یک وقت بگویند «چرا»، میگوید غلط کردی. آن یکی میریزد به- مثلًا- بیروت و امثال ذلک، اگر چنانچه بخواهند در آنجا حرفی بزنند، میگویند غلط کردی. الآن اسرائیل در مقابل همه کشورهای اسلامی ایستاده، میگوید غلط نکنید. این تاسف ندارد؟ انسان نیستند اینهایی که در راس امور هستند که اسرائیل در مقابلشان ایستاده، میگوید فضولی موقوف!