اما حالا مساله، مسئله ملت است؛ یعنی، این طور نیست که دولت و ملت دوتا باشند، این طور نیست که مثل دولت عراق باشد که ملت با او دشمن است، مثل دولت مصر باشد که ملت با او دشمن است. اینجا ملت اسلامی است که حکومتش اسلامی است و ملت با این حکومت موافقند. از این جهت، توطئهها را خود ملت به دست میآورد. خود این سربازها توطئههایی که در داخل سربازخانهها انجام میگیرد به دست میآورند و گزارش میدهند. پاسدارها همه دنبال این مطلب هستند که این توطئهها را خنثی کنند و خود ملت است که ناظر است، در همه جا ناظر است. الآن هم در همه اطراف، این جنایتکارها را به تدریج، پیدا میکنند و معرفی میکنند و خودشان میگیرند و تحویل میدهند. اگر دولتها بفهمند این معنا را که اگر اینها با ملت خودشان درست رفتار کنند و ملت همراه آنها باشد چه خواهد شد، اگر این خوفی که این ابرقدرتها ایجاد کردند در این دولتها بفهمند که در دولت ایران هم این اخافهها همیشه بوده است و حالا هم هست، لکن دولت فعلی ایران دیگر گوش به این حرفها نمیدهد. اگر بفهمند که طرفداری ملت از یک دولتی چه معنا دارد، بفهمند این معنا را که اگر ملتها را دلشان را به دست بیاورند و حکومت بشود- یک حکومتی که مال خود ملت باشد، از خود ملت جوشش کند و عقاید، عقاید اسلامی باشد، احکام، احکام اسلامی باشد و زیر سایه اسلام بخواهند زندگی بکنند- و ملتهایی که به اسلام عقیده دارند همراه آنها بشوند، آن وقت میفهمند که هیچ یک از دولتهای بزرگ نمیتوانند کاری انجام بدهند، چنانچه در اینجا نتوانستند.