حجرههای مدرسه فیضیه را شکستند؛ غارت کردند. آن روز روزی بود که اجتماع در این مدرسه، بین جنود طاغوتی و شیطانی، و جنود الهی در حال مبارزه بود. طاغوت رفت، و امروز ما- گروههای مختلف- که هیچ گاه با هم جمع نمیشدیم و امکان اجتماع به ما نمیدادند، در این مکان مقدس، مجتمع شدیم. سربازان محترم شیراز از پادگانهای خود به اینجا آمدهاند؛ با دانشجویان، با سایر اقشار، با روحانیون، با بانوان و زنهای محترم؛ همه با هم مجتمع. این فرصتی است که نهضت به ما داد. این منتی است که اسلام بر ما نهاده که همه قشرها با هم در یک مکان، مجتمع. در زمان طاغوت قشرها با هم مختلف بودند؛ اگر مجتمع میشدیم، اجتماع به مبارزه بود. در خیابانها با مبارزه مجتمع میشدند؛ برای خونریزی میآمدند. نهضت مقدس اسلامی به برکت اسلام، سربازان محترم را در کنار ما نشاند؛ فرهنگیان را با آنها مجتمع کرد؛ بانوان را با آنها در یک مکان مجتمع کرد. این منتی است که ما از خدای تبارک و تعالی باید بکشیم.