شغل شما یک شغل شریفی است و پرارزش. تماس لمسی شما دارید با آن برادرهای گرفتار، توجه کنید که خوب انجام بدهید. با آنها خوب رفتار کنید. یک نفری که الآن گرفتار است، و مثلًا زیر اتومبیل رفته است یا زخم خورده است یا زلزله دیده است یا چه، این آن قدری که احتیاج به مداوا دارد بیشتر احتیاج به لطف دارد. این کسی که میرود او را نجات میدهد، پرستاری میکند، میآورد طبیبی که او را میبیند، آن قدری که این آدم الآن احتیاج دارد که به او تلطف کنند، ترحم کنند، خوب رفتار کنند، بیشتر از آن اندازهای است که مداوا کنند. این یک لطف روحی است و آن یک گرفتاری جسمی. خیلی باید توجه داشته باشید به اینکه با اینهایی که سر و کار دارید و اینها گرفتار هستند، با اینها طوری رفتار کنید که این گرفتاریهایشان سبک بشود. وقتی با آنها رفتارِ خوب باشد، مثل یک پدری که اولادش را میخواهد نجات بدهد، این مادری که بچهاش گرفتاری دارد و میخواهد نجاتش بدهد، آن قدری که الطاف این مادر او را آرام میکند، مداوا آن قدر در او تاثیر ندارد، این الآن احتیاج به این دارد که روحش آرام بشود. مادر روح این را آرامش میدهد، پدر روح او را آرامش میدهد. جوری رفتار کنید با این کسانی که گرفتار شدهاند، گرفتار هستند، مثل پدری که با اولادش رفتار میکند؛ مثل مادری که با فرزندش رفتار میکند. این ارزش زیاد دارد و آن هم ارزش دارد اما این یک وضع دیگری دارد.