باید این ملت بیدار بشود. باید این سران و دولتمردان شمِّ سیاسی پیدا کنند. اینها شمِّ سیاسی ندارند. توجه به مسائل و مسائلی که برای حفظ این کشور است ندارند. اینها را اشخاصی که تعهد به اسلام ندارند تحریک میکنند- چه از خارج و چه از داخل- و به جان هم میاندازند [تا] بر خلاف مصالح کشور خودشان عمل کنند.
من نمیخواهم یک مَثَلی که معروف است بگویم، لکن مَثَل ما نظیر همان مَثَل معروف است که ما را، کشور ما را، ملت ما را به اسارت میخواهند ببرند، و خود ما کمک میکنیم به این اسارت! خود ما به روی هم پنجه میاندازیم. خود ما جدّیت میکنیم که مملکت خودمان را ضعیف کنیم. خود ما در جبههبندیهایمان تضعیف روحیههای ارتش و روحیههای کارکنان و روحیههای کارمندان میکنیم. و این بزرگترین خطایی است که ما داریم. ما اگر اختلاف سلیقه داریم، اختلاف بینش داریم، باید بنشینیم با هم در یک محیط آرام صحبت کنیم و مسائل خودمان را به میان بگذاریم و حل کنیم. با تفاهم مسائل را حل کنیم؛ نه اینکه جبههگیری کنیم. یکی یک طرف بایستد با دار و دسته خودش؛ و یکی یک طرف بایستد با دار و دسته خودش؛ و کوشش کنند در تضعیف یکدیگر و کوشش کنند در تضعیف کشور اسلامی. اینها برای این است که تعهد اسلامی نیست، و دید سیاسی هم نیست.