وقتی بنا شد همه با هم به حسب عقاید، یکی هستند، همه میخواهند خدمت بکنند، همه میخواهند که این مملکت را به پیش ببرند، همه میخواهند که این جرثومههای فسادی که در مملکت هست قطع بکنند، همه یک راه میخواهند بروند. این دیگر تخاصمی در کار نیست و نخواهد بود.
اگر بله، فرض کنید که یک طایفهای بودند، آمده بودند در مجلس و میخواستند مقاصد شوم خودشان را یا مقاصدی که به تَبَع آن، ابرقدرتها و خدمتگزاری به آنها بود، میخواستند انجام بدهند، آن وقت دعوا میشد. آن وقت باید هم حقیقتاً بشود. آن وقت مخاصمه هم صحیح است؛ برای اینکه مخاصمه با آن اشخاصی که توطئهگر هستند، اشخاصی که میخواهند مجلس را به هم زنند، میخواهند مملکت را به هم بزنند، این لازم است و باید باشد، بعد از اینکه نمیشود اینها را با هدایت [به راه آورد] و مایوس هستید که اینها را با هدایت بتوانید به راه صحیح وادار کنید.