ما دیدیم این معنا را که بعد از اینکه ملت ایران پیروز شد، آن جبههها و آن گروههایی که در آن وقت مخالفتی نمیکردند بعد از پیروزی، برای بهرهداری و برای اینکه این مسئله معجزهآمیز را هر کدام به خودشان نسبت بدهند، آنها به مخالفت برخاستند. در کردستان دمکراتها حساب میکردند که ما دخالت داشتیم در پیروزی و ما باید الآن چه بکنیم. و در جاهای دیگر گروههای مختلف، چه گروههایی که در تهران بودند و چه گروههایی که پخش بودند در همه ایران، آنها هم بپاخاستند و مخالفت کردند، و آن وحدت کلمه را شکستند. به امید اینکه ما عمل کردیم و ما پیروز شدیم و ما بهرهبرداری باید بکنیم، هر کدام به خیال این افتادند که باید ما از بین ببریم دیگران را و ما باشیم. و این برای این است که اشخاصی که در آن وقت یا گروههایی که در آن وقت اظهار وجود نمیتوانستند بکنند، برای آن موج بزرگ، یا نمیخواستند بکنند، برای اینکه آن رژیم ساقط بشود، بعد از اینکه پیروز شد ملت، هر طایفهای سربلند کرد و پیروزی را به اسم خودش میخواست ثبت بکند. برای بهرهبرداری و برای ثبت پیروزی در تاریخ به اسم خودشان، دمکرات میگوید که ما بودیم، کمونیست میگوید که ما بودیم. و اشخاص هم ممکن است که هر کدام ادعا کنند که نخیر ما پیروزی را تحصیل کردیم. در صورتی که کسانی که چشمشان را باز کنند میدانند که ماها هیچ دخالت نداشتیم. این ملت و ارتش و سپاه و سایر قوایی بودند که با هم متحد شدند و این پیروزی را به دست آوردند.