بتو دل بستم و غیر تو کسی نیست مرااز آن می‌ ده جانم را، ز قید خود رها سازد‏بی نصیب آنکه در این جَمع چو من عاقِل بود‏عالِم که به اخلاص نیاراسته خود را باده در ساغر ما ریز که ما محرم رازیمحلقه‌ی گیسو و، ناز و، عشوه و، خال لبتجُز در میکده امید به راهی‌ نبودپیری رسید و عهد جوانی تباه شدبا دم عیسی‌، برای‌‌ حلّ مُشکِل آمده دیوان امام صفحه 9