سخنرانی در جمع استانداران سراسر کشور (حفظ شئونات اسلامی)

بسم الله الرحمن الرحیم‌

تمام عالم محضر حق تعالی است‌

از اینکه آقایان استاندارها و پرسنل ژاندارمری در اینجا حاضرند و من مواجه با این چهره‌های مصمم هستم، قدردانی می‌کنم. من از زحمات همه آقایان ژاندارمری در همه جا که الآن برای اسلام فداکاری می‌کنند و همین طور استاندارها که در محلی هستند خدمت می‌کنند، تشکر و تقدیر می‌کنم و برای همه آنها دعا می‌کنم. من امروز بنا دارم که موعظه کنم شما آقایان را و همه ارگانهایی که در ایران هستند، بلکه همه ملت را. ما همه، تمام افرادی که در کشور مشغول یک خدمت هستند و همین طور ملت، که آن هم بحمد الله، مشغول خدمت به این جمهوری اسلامی هستند، ما همه مسئول هستیم: کُلُّکُمْ راعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولْ «1» ما در همه امور، در همه کارهایی که انجام می‌دهیم، در اموری که در افکار ما می‌گذرد، در محضر حق تعالی هستیم؛ تمام عالم محضر اوست، خَلَجانهایی که در قلوب همه می‌گذرد، در محضر اوست. و ما همه در هر امری که در دست ماست و در هر مسئولیتی که در این کشور به عهده داریم، مسئولیت بزرگی پیش خدای تبارک و تعالی داریم. تمام افرادی که در جبهه‌ها به جنگ مشغولند و تمام کسانی که جان خودشان را فدای اسلام می‌کنند، همه اینها در محضر خدای تبارک و تعالی هستند و اجر هیچ یک از افراد ضایع نخواهد شد. چیزی که برای خداست، باقی است: ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ الله باقٍ. «2» هر چیزی که از ماست، اینها از بین می‌رود و آن چیزی که برای خداست و تقدیم به محضر خداست او باقی می‌ماند.

بستگی آبروی نظام به آبروی متصدیان امر

من به همه کسانی که در این کشور الآن مشغول یک خدمت هستند، عرض می‌کنم که توجه داشته باشید که آبروی جمهوری اسلامی که آبروی اسلام است، حفظ کنید.
جمهوری اسلامی امروز آبرویش بسته است به آبروی متصدیان امر، و هر کس در هر مقامی که هست مسئولیت به اندازه حجم آن مقام دارد. حجم مسئولیت به اندازه حجم مقامی است که شخصیتها دارند یا گروهها دارند. و توجه کنید که مبادا- خدای نخواسته- کارهایی از شما، از گروههایی که در این کشور خدمت می‌کنند، سر بزند که با جمهوری اسلامی سازش نداشته باشد. باید کارها را تطبیق بدهید با اسلام و با جمهوری اسلامی. اگر- فی المَثَل- شما در هر مقامی که هستید، از مقام ریاست جمهور تا بیاید به آنجایی که به مردم عادی منتهی می‌شود و افرادی که در این دستگاهها مشغول خدمت هستند، از آن کارمند کوچک و آن کسی که دَمِ در برای پذیرش اشخاص گماشته شده‌اند تا آن مقام بالایی که باید رسیدگی به امور مسلمین بکند، همه آنها مسئول هستند. کجرویها در محضر خداست و راست رویها هم در محضر اوست. ما باید [در] فکر این باشیم که این کارهایی که به عهده ما قرار داده شده است، این کارها را طوری انجام بدهیم که مرضی خدای تبارک و تعالی باشد. و ما اگر اینجا بتوانیم از مسئولیت مقامات اینجا یک وقت شانه تهی کنیم یا کاری بکنیم که آنها توجه نکنند، ملائکه الله هستند و ثبت می‌کنند و یک روزی سوال می‌شود از ما.

معصیت بودن بعضی از کارهای به ظاهر اسلامی‌

گاهی می‌شود که کارهای به ظاهر اسلامی، لکن با بی‌توجهی و خلاف اسلام واقع‌ می‌شود. فی المَثَل، اشخاصی می‌خواهند خدمت بکنند، پاسدارها می‌خواهند خدمت بکنند، پلیس می‌خواهد خدمت بکند و قصدش هم خدمت است، لکن گاهی در کیفیت عمل طوری می‌شود که معصیت می‌شود؛ مثلًا، من از این کارهای جزئی، خرده کاری‌ها شروع می‌کنم؛ مثلًا، می‌خواهند در کمیته‌ها، در جاهایی که برای بسیج مهیا هستند، می‌خواهند اینها خدمت بکنند، لکن گاهی همینهایی که می‌خواهند خدمت بکنند، یک کارهایی انجام می‌دهند که با موازین اسلامی درست در نمی‌آید؛ مثل اینکه نصف شبها شروع می‌کنند به فریاد و شعار دادن و دعا خواندن و تکبیر گفتن، در صورتی که همسایه‌ها هستند و ناراحت می‌شوند، مریضها هستند، معلولین هستند، بیمارستانها هست و اینها رنج می‌برند، و شما یک چیزی را که می‌خواهید عبادت باشد، معصیت کبیره می‌شود. اگر در سحر- فرض بکنید- یک عده‌ای بخواهند دعای وحدت بخوانند، خوب، می‌شود در داخل منزل خودشان، در داخل آن محلی که هستند، در آن داخل، خودشان بخوانند. برای خدا می‌خواهند بخوانند و بلندگو اگر دارند، بلندگو را در داخل بگذارند که صدا بیرون نیاید.
گاهی پیش من اشخاصی می‌آیند و شکایت می‌کنند که تمام آرامش ما را بعضی از این گروهها به هم می‌زنند و حتی ما خواب نداریم. شما می‌خواهید یک کار عبادی بکنید، می‌خواهید تظاهرات کنید، می‌خواهید چه بکنید، تبلیغ کنید، دعا بخوانید شما، دعا بین خودتان و خداست. فرضاً بخواهید یک اجتماعی باشد که در آن اجتماع، دعا خوانده بشود، اینجا نباید بلندگوهای بزرگ را؛ پر قوّه را بیرون بگذارند و تمام افرادی که در این محله هستند یا محله‌های دور هستند، رنج ببرند از این کار. اینها معصیت کبیره است که الآن که متوجه شدید، دیگر عذر ندارید. اذیت مسلم و آزار مومنین از بزرگترین گناهان کبیره است. شما می‌خواهید تبلیغ کنید، در بین خودتان می‌خواهید بکنید، بکنید؛ مانعی ندارد. در مراکز خودتان هر چه می‌خواهید دعا بکنید، هر چه می‌خواهید تبلیغ کنید، هر چه می‌خواهید شعار بدهید، لکن ملاحظه مردم ضعیف را، مردمی که روز کار کردند و حالا می‌خواهند استراحت کنند، این مرضایی که در بیمارستانها هستند، این‌ معلولینی که از خود شما هستند و در جنگها معلول شده‌اند و حالا می‌خواهند استراحت کنند، [بکنید؛] این فریادهای شما نمی‌گذارد آنها استراحت کنند. این یک امر پایینی است که من عرض کردم که از اینجا باید رتبه رتبه بالا برود؛ مثلًا، فرض کنید که شما می‌خواهید، پاسدارهای عزیز و سایر اشخاصی که متصدی این امور هستند، می‌خواهند یک خانه‌ای را که فهمیده‌اند که خانه تیمی است، آنجا را قبضه کنند- البته باید هم بکنند لکن قبلًا باید آن طور بررسی بشود که صد درصد این خانه، خانه تیمی است که- خدای نخواسته- یک وقت در یک خانه‌ای به خیال خانه تیمی وارد بشوند به یک عده زن و بچه مردم و تا آمده‌اند بفهمند چی است چند تا از بچه‌هایشان یا- خدای نخواسته- تلف شده‌اند یا زخمی شده‌اند. شما کار اسلامی می‌خواهید بکنید، لکن یک وقت سر از یک کار بسیار، جنایت بزرگی سر در می‌آورد.

عدم سازگاری تشریفات با جمهوری اسلامی‌

باید تمام اموری که انجام می‌دهید متوجه باشید که در محضر خداست و مسئولیت شما دارید. مسئولیت اینجا هم دارند، لکن آن مهمش مسئولیت الهی است. یا در فرض بفرمایید که هر یک از این ادارات دولتی که هست که می‌خواهند خدمت کنند به مردم، از آن کسی که دم در هست، پیشخدمت هست تا آنجایی که- مثلًا- جای رئیس هست، باید توجه داشته باشند که همه خدمتگزار این مردم هستند، همه اجیر این مردم هستند، اجرت از اینها دارند می‌گیرند برای خدمت و باید با مردم رفتارشان رفتار انسانی، اسلامی باشد؛ این طور نباشد که یک کسی حالا احتیاج پیدا کرده که پیش این- فرض کنید- رئیس برود، از دم در ناملایم ببیند. خوب، در رژیم سابق این مسائل بود و همه ما مناقشه می‌کردیم.
اگر حالا هم بنا باشد که یک همچو مسائلی باشد، این به آبروی اسلام ضرر می‌زند. آن وقت می‌گفتند: رژیم شاهنشاهی، حالا شما یک کار نکرده را در تبلیغاتی که در خارج می‌شود، بوق می‌زنند برایش؛ فرضاً از اینکه یک کاری انجام بدهید، یک کاری- خدای نخواسته- بر خلاف موازین انجام بدهید. یا فرض کنید در جبهه‌ها که بحمد الله، همه‌ شماها منسجم و مشغول خدمت هستید، وقتی که اسرا را می‌گیرید، اسرای مجروح را می‌گیرید یا اسرای سالم را می‌گیرید، توجه بکنید که اینها اسیر شما هستند، اینها امروز تحت سلطه شما هستند و شما با اسرا باید رفتارتان رفتار بسیار اسلامی و انسانی باشد، که وقتی که این اسرا یک وقتی در محالّ خودشان رفتند، همه برای شما تبلیغ کنند، نه اینکه- خدای نخواسته- برای یک کار جزئی، اینها دشمن بشوند و وقتی رفتند در محالّ خودشان، تبلیغ سوء بکنند. اینها مسائلی است که باید تمام جهاتش را ملاحظه کرد.
استانداریها موظفند به اینکه تمام افرادی که در حیطه فرمان آنهاست، تحت نظر داشته باشند. تمام این افراد خدمت باید بکنند، خدمتگزار هستند. استاندارها خدمتگزار هستند. خدمت اینها بالاتر است، مسئولیت اینها هم بالاتر است. باید اینها خدمت به مردم بکنند و توجه کنند که مبادا یک وقت یک کسی احتیاج به استاندار داشته باشد، نتواند او را ببیند. این همان طاغوت است که نمی‌گذارد این طور بشود. اگر بنا باشد که حالا هم باز این تشریفاتی که در آن زمان بود باشد، نمی‌شود که ما جمهوری را اسلامی حساب کنیم.
البته نظام، لازم است و هرج و مرج نیست، لکن زیاده روی کردن و مردم را تحت فشار گذاشتن، این یک مسئله غیر اسلامی است. همه استاندارها موظفند که در آن محلی که می‌روند، نسبت به همه کسانی که زیر دست او هستند، توجه داشته باشند که مبادا یک وقت بر خلاف موازین اسلامی [کاری‌] واقع بشود.

بر شفیر جهنم بودن قاضی‌

و از اینها بالاتر قضات هستند؛ قاضیهایی که جان و مال و ناموس مردم در قبضه آنها و تحت نظر آنهاست. آنها باید توجه بکنند، دقت بکنند و ملاحظه بکنند که مبادا یک وقت یک مظلومی را آنها به اسم ظالم به حبس بیندازند یا- خدای نخواسته- به اعدام. اینها در این دنیا مسئولیت دارند، اگر از زیر بار مسئولیت این دنیا فرار کنید، از زیر بار مسئولیت خدا فرار نمی‌توانید بکنید. قاضی بر شفیر جهنم است؛ عَلی‌ شَفیر النَّارِ «3» او لب جهنم نشسته‌ است. همه چیز مردم دست این قضات است، چه قضات دادگاههای انقلاب و چه قضات دادسراها و دادگستریها. باید توجه بکنند این قضات به اینکه اینها هم خدمتگزار هستند و کارشان بسیار حساس [است‌] و مسئولیتشان بسیار بزرگ و اگر- خدای نخواسته- لغزشی بکنند و جان یک مسلم، مال یک مسلم، ناموس یک مسلم به واسطه خطای آنها، به واسطه- خدای نخواسته- تعمد آنها آسیب ببیند، در این دنیا باید محاکمه بشوند و اگر اینجا فرار از محاکمه کردند، در بارگاه حق تعالی هیچ نمی‌توانند فرار کنند. همه کسانی که در این کشور به خدمت مشغول هستند، اینها باید همه توجه داشته باشند که آبروی اسلام که مظهر بزرگش الآن جمهوری اسلامی است و ایرانیها بحمد الله، این اسلام را در اینجا، این رژیم اسلامی را در اینجا پیاده کردند، باید حفظ کنند، آبروی جمهوری اسلامی را حفظ کنند، بهانه دست بهانه جوها که بدون بهانه هم به ما تاخت و تاز می‌کنند، بهانه دیگر دست آنها ندهند.

دفاع از جمهوری اسلامی، وظیفه همه‌

و باید شما آقایان، تمام قوای نظامی و انتظامی بدانند که ما الآن هم در حال جنگ هستیم. جنگ ما تمام نشده است، جنگ ما هست. همیشه بین اسلام و غیر اسلام جنگ است. و ما باید توجه بکنیم به اینکه این کاری را که همه‌مان الآن قیام برایش کردیم و آن جمهوری اسلامی است و ابقای جمهوری اسلامی، باید دفاع از آن بکنیم. همه مردم موظفند در دفاع از این جمهوری اسلامی. امروز که در سرحدات ما جنگ است و آنها می‌گویند ما خارج شدیم از کشور اسلامی بکلی و گاهی هم از باب نفهمی، اقرار می‌کنند که نه، ما وارد هستیم در آنجا، به طور کنایه اقرار می‌کنند، ما الآن در آنجا به دفاع مشغولیم و مشغول دفاع از اسلام، دفاع از حیثیت مسلمین، دفاع از نوامیس مسلمین هستیم. و مادامی که در آنجا احتیاج است بر افراد؛ تمام افراد؛ تمام، بی‌استثنا، آنهایی که می‌توانند، قدرت دارند، برای آنها لازم است که احتیاج سرحدات را از حیث افراد و از حیث چیزهایی که احتیاج دارد آنجا، بر او تامین کنند. البته یک واجب عینی نیست، یک‌ واجب کفایی است. مادامی که احتیاج هست، بر همه واجب است. اگر یک دسته‌ای رفتند و کار را انجام دادند؛ یعنی، محتاج دیگر نبودند، از دیگران ساقط است، ولی مادامی که احتیاج است، به تمام افراد عیناً واجب است، لکن یک دسته‌ای اگر کار را انجام دادند، از دیگران ساقط می‌شود. امروز هم باز احتیاج هست. باز کشور ما محتاج به افراد جانباز، افراد سلحشور، افراد فداکار برای اسلام است.
و ما الآن در همان مرزی که هستیم و در همان مقداری که وارد در خاک عراق شده‌ایم برای دفاع از اسلام و دفاع از مملکت اسلامی، باید ما این کار را به اتمام برسانیم.
و مادامی که آنها به شرایط ما عمل نکرده‌اند، جنگ ما باقی است. به مجرد اینکه بگویند ما خارج شدیم، پذیرش ندارد. ما باید خودمان بفهمیم که آنها خارج شده‌اند. و ما می‌دانیم که آنها الآن هم در کشور ما هستند و الآن هم در بسیاری از جاها ساکن هستند و سنگر دارند و از خارج هم هر روز تقریباً، همه روز تقریباً آبادان را و بعضی شهرهای دیگر را بمباران می‌کنند. مادامی که وضع این طوری است و مادامی که آنها به شرایطی که قرار داده شده است و شرایط، همه شرایط عقلایی است؛ شرایطی است که همه عقلای عالم این شرایط را می‌پسندند و ما هیچ زورگویی نداریم و نمی‌خواهیم تحمیل بکنیم، ما با شرایطمان؛ شرایطی که از اول گفته شده است و تا حالا هم همان شرایط هست، در آن شرایط پایبند هستیم و مادامی که این شرایط حاصل نشده است ما در حال جنگ هستیم و ما با کسانی که اشرار هستند نمی‌توانیم صلح کنیم.

تذکر به ائمه جمعه و سایر روحانیون‌

من ان شاء الله، امیدوارم که شما، خود آقایان و کسانی که، روحانیونی که، روحانیون محترمی که سر و کار با آقایان دارند، در این اموری که پیش می‌آید، هدایت کنند که مبادا- خدای نخواسته- یک جوانی توجه به مسائل نداشته باشد و یک کاری انجام بدهد که با جمهوری اسلامی مناسب نیست؛ باید روحانیون آنها را تذکر بدهند. و یک تذکر هم به روحانیون هست، به ائمه جمعه و جماعات و روحانیون دیگری که با مردم سرو کار دارند؛ آنها هم توجه بکنند به اینکه این جمهوری اسلامی ربطش به آنها بیشتر از دیگران است و این جمهوری اسلامی اگر از- خدای نخواسته- یک نفر روحانی صدمه ببیند، بیشتر از دیگران مواخذه دارد. باید آقایان توجه بکنند، در رفتارشان، در کردارشان، در گفتارشان؛ چیزهایی که مضر به حال جمهوری اسلامی [است‌] نزنند.
مسائلی که با جمهوری اسلامی مخالف است و آنها گمان می‌کنند که نباید هر مسئله‌ای را گفت، نگویند. و باید ما مسائل اسلامی را با طریق اسلام و شکایات را به طریق اسلامی رسیدگی کنیم؛ یعنی، قضات رسیدگی کنند و علمای اعلام هم در همه جا که هستند و خصوصاً ائمه جمعه‌ها که با گروههای زیادی سر و کار دارند، باید توجه بکنند که در گفتارشان، در رفتارشان، همه چیز اسلامی باشد و- خدای نخواسته- یک مطلبی که- فرض کنید- که یک استاندار را در محل خودش تضعیف می‌کند، یک قوّه قضائیه را در محل خودش تضعیف می‌کند، از اینها احتراز کنند که ما الآن محتاج به این هستیم که در کشورمان آرامش باشد. و البته قضات باید رسیدگی کنند به همه امور.
و من امیدوارم که همه ما موفق باشیم به خدمت کردن به این ملتهای مظلومی که در تحت فشار ستمکاران الآن دارند دست و پا می‌زنند و ملت مظلوم لبنان که الآن در زیر پای صهیونیست دارد دست و پا می‌زند و مع الاسف دادرسی برای آنها نیست و حکومتها غفلت دارند از مسائل یا هواهای نفسانی نمی‌گذارد که آنها به درد این مردم، به داد این مردم برسند. از خدای تبارک و تعالی، سلامت و سعادت همه مسلمین دنیا را خواستارم و از خدا می‌خواهم که قدرت نظامی و انتظامی ما را هر چه بیشتر قوی کند که در خدمت به اسلام و خدمت به مسلمانان کوشا باشند. ان شاء الله، همه شما و همه ملت سعادتمند باشند.
و السلام علیکم و رحمه الله.