‏من جان نمی‌دهم، مگر اندر هوای دوست‏

باد صبا! گذر کنی اَرْ در سرای دوست‏
‏‏برگو که دوست سر ننهد جُز به پای دوست‏
‏‏من سر نمی نهم، مگر اندر قدوم یار‏
من جان نمی دهم، مگر اندر هوای دوست‏
‏‏کردی دل مرا ز فراق رُخت کباب
‏انصافْ خود بده که بود این سزای دوست؟‏
‏‏مجنونْ اسیر عشق شد، امّا چو من نشد‏
ای کاش کس چو من نشود مُبتلای دوست‏

دیوان اشعار امام خمینی (ره)